1 خداوند چنین می‌فرماید:«طلاقنامۀ مادر شما کجاستکه بدان او را طلاق دادم؟یا کدام یک از طلبکاران من استکه شما را بدو فروختم؟به‌یقین به سبب گناهانتان بود که فروخته شدید،و به سبب نافرمانیهای شما بود که مادرتان طلاق داده شد.
2 چون آمدم چرا کسی نبود؟و چون خواندم چرا کسی پاسخم نگفت؟آیا دست من کوتاه شده است که فدیه نتواند داد؟و آیا مرا قدرت رهانیدن نیست؟هان، دریا را به عتابی خشک می‌سازم،و نهر‌ها را بیابان می‌گردانم،آن سان که ماهیانش از بی‌آبی بوی تعفن می‌دهند،و از تشنگی می‌میرند.
3 آسمان را سیاهپوش می‌سازم،و پلاس را پوشش آن می‌گردانم.»
4 خداوندگارْ یهوه زبانِ شاگرد به من بخشیده استتا بدانم چگونه خستگان را به کلام تقویت دهم.او صبح به صبح بیدارم می‌کند؛آری، گوش مرا بیدار می‌کندتا همچون شاگردان بشنوم.
5 خداوندگارْ یهوه گوش مرا گشود،و من سرکشی نکردم و روی برنتافتم.
6 پشت خود را به آنان سپردم که مرا زدند،و رخسار خویش را به آنان که ریش مرا کَندند؛آری از رسوایی و آب دهان،روی خود را نپوشاندم.
7 از آنجا که خداوندگارْ یهوه یاری‌ام می‌دهد،هرگز رسوا نخواهم شد.پس روی خود را چون سنگ خارا ساخته‌ام،و می‌دانم که سرافکنده نخواهم شد.
8 آن که مرا تبرئه می‌کند نزدیک است،پس کیست که مرا متهم سازد،تا رو در رو بایستیم!مدعی من کیست؟بگذار نزدیک من آید.
9 هان خداوندگارْ یهوه یاری‌ام می‌دهد،پس کیست که مرا محکوم کند؟آنان جملگی همچون جامه مندرس خواهند شد،و بید آنها را خواهد خورد.
10 کیست از شما که از خداوند می‌ترسد،و سخن خادم او را می‌شنود؟هر که در تاریکی سالک استو روشنایی ندارد،بگذار بر نام یهوه توکل کندو بر خدای خویش اعتماد بندد.
11 اما همۀ شما که آتش می‌افروزید،و به مشعلها مجهزید،بروید و در نور آتش خویش سالک شوید،در نور مشعلهایی که افروخته‌‌‌اید.اما این از دست من به شما خواهد رسیدکه در عذاب خواهید مرد!