1 این است کلامی که اِشعیا فرزند آموص دربارۀ یهودا و اورشلیم دید:
2 در ایام آخر واقع خواهد شدکه کوه خانۀ خداوندبالاتر از تمامی کوهها استوار خواهد گردید،و فراتر از تپه‌ها برافراشته خواهد شد،و تمامی قومها به سوی آن روان خواهند گشت.
3 قومهای بسیار آمده، خواهند گفت:«بیایید به کوه خداوند برویم،و به خانۀ خدای یعقوب برآییم،تا راههای خود را به ما تعلیم دهد،و در طریقهای وی گام برداریم.»زیرا شریعت از صَهیون صادر خواهد شد،و کلام خداوند از اورشلیم.
4 او در میان ملل داوری خواهد کردو منازعات قومهای بسیار را فیصل خواهد داد.ایشان شمشیرهای خود را برای ساختن گاوآهن خواهند شکست،و نیزه‌های خویش را برای تهیۀ ابزار باغبانی.دیگر قومی بر قومی شمشیر نخواهد کشیدو جنگاوری را دیگر نخواهند آموخت.
5 ای خاندان یعقوب بیاییدتا در نور خداوند گام برداریم.
6 تو قوم خود را ترک کرده‌ای،خاندان یعقوب را،زیرا ایشان از رسوم مشرق‌زمین آکنده‌اند،و چون فلسطینیان فالگیری پیشه کردهو با فرزندان بیگانگان دست داده‌اند.
7 سرزمین ایشان از نقره و طلا پر گشته،و گنجهای ایشان را انتهایی نیست؛دیار ایشان از اسبان آکنده است،و ارابه‌هایشان را پایانی نیست.
8 سرزمینشان پر از بتهای بی‌ارزش است؛در برابر صنعت دست خویش سَجده می‌کنند،در برابر آنچه انگشتانشان ساخته است.
9 پس آدمی خوار می‌گردد،و انسان پست می‌شود -ایشان را میامرز!
10 از خوفِ خداوند،و از کبریایی جلال وی،به اندرون صخره شوو خویشتن را در خاک پنهان کن.
11 نگاههای تکبرآمیز انسان به زیر کشیده خواهد شد،و کبر و غرور آدمیان پست خواهد گردید؛تنها خداوند در آن روز متعال خواهد بود.
12 زیرا خداوندِ لشکرها را روزی استبر ضد هرآنچه مغرور و متکبر باشد،و بر ضد هرآنچه برافراشته شده باشد؛آنها جملگی پست خواهند شد؛
13 بر ضد همۀ سروهای بلند و رفیع لبنان،و تمامی درختان بلوطِ باشان؛
14 بر ضد همۀ کوههای سر به فلک کشیده،و تمامی تپه‌های بلند؛
15 بر ضد هر برج سربلند،و هر حصار مستحکم؛
16 بر ضد همۀ کشتیهای تَرشیش،و تمامی زورقهای مرغوب.
17 تکبر انسان پست خواهد شد،و کبر و غرور آدمیان به زیر کشیده خواهد گشت؛تنها خداوند در آن روز متعال خواهد بود،
18 و بتهای بی‌ارزش به‌کلّ از میان خواهند رفت.
19 مردمان از خوف خداوند و از کبریایی جلالش،به غارهای صخره‌ها و حفره‌های زمین داخل خواهند شد،آنگاه که او برخیزد تا زمین را به لرزه درآورد.
20 در آن روز آدمیان بتهای نقره و طلای خویش راکه آنها را به جهت پرستش‌ساخته‌اند،نزد موش‌کوران و خفاشان خواهند افکند،
21 تا از خوف خداوند و از کبریایی جلال او،به غارهای صخره‌ها و شکافهای سنگها داخل شوند،آنگاه که خداوند برخیزد تا زمین را به لرزه درآورد.
22 شما از انسانی که نَفَس او در بینی‌اش است، دست برکشید!زیرا او به چه چیز محسوب می‌شود؟