17 همان که دنیا را به بیابان بَرَهوت بدل کردهو شهرهایش را منهدم ساخته بود،و اسیران خویش را از بازگشت به خانههایشان بازمیداشت؟“
18 پادشاهانِ قومها جملگی در شکوه و جلالهر یک در قبر خویش میخسبند،
19 اما تو چون شاخهای منفورو لاشهای لگدمالشده هستی!از قبر خود بیرون افکندهو به کُشتگان پوشانده شدهای،کشتگانی که به شمشیر دریده شده،و تا به سنگهای گودال فرو رفتهاند.
20 همچون شاهان به خاک سپرده نخواهی شد،زیرا سرزمینت را ویران کردهای،و قوم خویش را کشتهای.«از فرزندان شریران هرگز یاد نخواهد شد؛
21 پس برای پسرانش کشتارگاهی مهیا سازید،به سبب تقصیر پدران ایشان،مبادا برخیزند و جهان را به تصرف درآورند،و زمین را از شهرها پر سازند.»
22 خداوند لشکرها میفرماید: «من بر ضد ایشان بر خواهم خاست، و نام و باقیماندگان و نسل و اخلاف را از بابِل منقطع خواهم ساخت؛» این است فرمودۀ خداوند.
23 خداوند لشکرها میفرماید: «من آن را از آنِ جغدان ساخته، به باتلاقها بدل خواهم کرد و به جاروبِ ویرانی خواهم رُفت.»