4 تو برای بینوایان پناهگاه بوده‌ای،پناهگاهی برای نیازمندان به هنگام تنگی.در توفانها آنان را سرپناهی،در گرمای روز سایۀ خود را بر آنان می‌گستری.زیرا دَم ستمگران مانند وزش توفان است بر دیوار،
5 و چون گرمای بیابان.تو هیاهوی بیگانگان را خاموش می‌سازی؛چنانکه سایۀ ابری گرمای سوزان را فرو می‌نشاند،همچنان آواز ستمگران خاموش می‌گردد.
6 خداوند لشکرها در این کوه ضیافتی بر پا خواهد کرد،ضیافتی از خوراکهای لذیذ برای جمیع ملتها.ضیافتی از شراب کهنه،خوراکهای پر مغز و مرغوبترین شرابها.
7 او پوششی را که بر تمام ملتها افکنده شده است،و سِتری را که بر جمیع قومها گسترده است،در این کوه فرو خواهد بلعید.
8 او مرگ را تا به ابد فرو خواهد بلعید؛خداوندگارْ یهوه اشکها را از هر چهره خواهد زدود،و ننگ قوم خویش را از تمامی زمین بر خواهد گرفت،زیرا که خداوند سخن گفته است.
9 در آن روز خواهند گفت:«هان این خدای ما استکه منتظر او بودیم تا نجاتمان بخشد.این خداوند است که منتظر او بودیم،پس در نجات او وجد و شادی کنیم.»
10 دست خداوند بر این کوه قرار خواهد گرفت؛اما موآب در مکان خود پایمال خواهد شد،چنانکه کاه در سِرگین.