9 شبانگاه جان من در اشتیاق توست،و سحرگاه روح من در اندرونم تو را می‌جوید.آنگاه که داوریهای تو بر زمین اجرا شود،ساکنان جهان پارسایی را خواهند آموخت.
10 لیکن هرچند بر شریر لطف شود،پارسایی را نمی‌آموزد.حتی در سرزمینِ صالحان نیز ستم روا می‌دارد،و کبریایی خداوند را نمی‌بیند.
11 خداوندا، دست تو افراشته استاما آنان نمی‌بینند!بگذار غیرت تو را برای قومت ببینند و سرافکنده شوند؛بگذار آتشی که برای دشمنان تو است، ایشان را فرو بلعد.
12 خداوندا، تو برای ما آرامش مقرر خواهی داشت؛هرآنچه کرده‌ایم، براستی تو برایمان کرده‌ای.
13 ای یهوه خدای ما، اربابانی غیر از تو بر ما حکم راندند،اما ما تنها نام تو را یاد می‌داریم.
14 آنان مرده‌اند و دیگر زنده نخواهند شد،ارواحند و دیگر بر نخواهند خاست.آنان را جزا داده و نابود کرده‌ای،و یادشان را از خاطرها زدوده‌ای.
15 خداوندا، تو قوم را افزودهای؛آری، تو قوم را افزودهای و جلال یافته‌ای؛تو حدود زمین را گسترده‌‌ای.