10 پارسایان را گویید که ایشان را سعادتمندی خواهد بود،زیرا که از ثمرۀ اعمال خویش خواهند خورد.
11 وای بر شریران، که بلا در انتظارشان است،زیرا که بر حسب عمل دست خودشان بدیشان کرده خواهد شد.
12 و اما قوم من - کودکان بر آنان ستم می‌کنند،و زنان بر ایشان فرمان می‌رانند.ای قوم من، راهنمایان شما گمراهتان می‌کنند،و مسیر راههایتان را مغشوش می‌سازند.
13 خداوند در مقام اعلام‌جرم برخاسته،و برای داوری قومها ایستاده است.
14 خداوند بر ضد مشایخ و حاکمان قوم خود به محاکمه داخل می‌شود:«شمایید که تاکستانها را تباه ساخته‌اید؛اموال دزدیده از فقیران در خانه‌های شما یافت می‌شود.
15 شما را چه که قوم مرا لِه کنیدو روی فقیران را خُرد سازید؟»این است فرمودۀ خداوندگار، خداوند لشکرها.
16 خداوند می‌فرماید:از آنجا که دختران صَهیون متکبرندو با گردنهای افراشته راه می‌روند،از چشمانشان عشوه می‌باردو با ناز و کرشمه می‌خرامندو بر پاهای خویش زنگوله‌ها را به صدا درمی‌آورند،