15 آن که به پارسایی سلوک می‌کند،و به انصاف سخن می‌گوید،سود ظلم را خوار می‌شمارد،و دست خویش از گرفتن رشوه بازمی‌دارد،به توطئۀ قتل گوش نمی‌سپارد،و چشم بر فرصتهای شرارت فرو می‌بندد؛
16 اوست که بر بلندیها ساکن خواهد شد،و پناهگاهش قلعه‌هایی خواهد بود مستحکم چون صخره؛نان او فراهم خواهد آمد،و آب او برقرار خواهد بود.
17 چشمان تو پادشاه را در زیبایی‌اش نظاره خواهد کرد،و بر سرزمینی بی‌پایان خواهد نگریست.
18 دل تو به خوف پیشین خواهد اندیشید و خواهی گفت:«کجاست آن که ما را می‌شمرد؟کجاست آن که خَراج می‌گرفت؟کجاست آن که برجها را می‌شمرد؟»
19 دیگر قوم ستم‌‌کیش نخواهی دید،قوم دشوارسخنی را که زبان اَلکَن و غیرقابل فهم دارند.
20 صَهیون را بنگر،آن شهر جشنهایِ مقدسمان را!چشمانت اورشلیم را خواهد دید،آن منزلگه آسوده و آن خیمه که مُنتقل نتوان کرد؛که میخهایش کنده نشود،و طنابهایش گسیخته نگردد.
21 بلکه خداوند در آنجا برای ما زورآور خواهد بود،و آنجا مانند مکانی از رودها و نهرهای وسیع خواهد بودکه هیچ کشتیِ پارویی از آنها گذر نتواند کرد،و هیچ کشتی نیرومندی از آنها عبور نتواند نمود.