7 علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد،زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده می‌شود.براستی که مردمان علفند!
8 علف می‌خشکد و گُل می‌پژمُرَد،اما کلام خدای ما تا ابد باقی می‌ماند.
9 ای صَهیون، که بشارت می‌آوری،به کوه بلند برآی!و ای اورشلیم، که مژده می‌رسانی،به نیروی تمام صدایت را بلند کن!آن را بلند کن و مترس!به شهرهای یهودا بگو:«هان، خدای شما است!»
10 اینک خداوندگارْ یهوه نیرومندانه می‌آیدو بازویش برای او حکمرانی می‌کند.پاداش او با وی استو اُجرت او پیش رویش می‌آید.
11 او همچون شبانْ گوسفندان خود را خواهد چرانید،و بره‌ها را میان بازوانش گرد خواهد آورد؛آنها را در آغوش خود حمل خواهد کرد،و شیردهندگان را با ملایمت رهبری خواهد نمود.
12 کیست که آبها را به کف دست خود پیموده،و آسمانها را به وجب اندازه گرفته باشد؟کیست که غبار زمین را در پیمانه گنجانیده،و کوهها را به قَپّان و تپه‌ها را به ترازو وزن کرده باشد؟
13 کیست که روح خداوند را هدایت کرده،و یا چون مشاورش به او تعلیم داده باشد؟