1 اما اکنون خداوند، آفرینندۀ تو ای یعقوب، و صانع تو ای اسرائیل، چنین می‌فرماید:«مترس، زیرا من تو را فدیه داده‌ام،و تو را به نام خوانده‌ام، پس از آنِ من هستی.
2 چون از آبها بگذری، با تو خواهم بود،و چون از نهرها عبور کنی، تو را فرو نخواهند گرفت.چون از میان آتش روی، نخواهی سوخت،و شعله‌‌اش تو را نخواهد سوزانید.
3 زیرا من یهوه خدای تو هستم،قدوس اسرائیل، نجات‌دهندۀ تو.مصر را فدیۀ تو می‌سازم،و کوش و سِبا را به جای تو می‌دهم.
4 از آنجا که در نظرم گرانبها و محترمی،و چون تو را دوست می‌دارم،آدمیان را به عوض تو خواهم داد،و قومها را به عوض جان تو تسلیم خواهم کرد.
5 مترس، زیرا من با تو هستم؛فرزندانت را از مشرق خواهم آورد،و تو را از مغرب جمع خواهم کرد.
6 به شمال خواهم گفت: ”رهایشان کن“،و به جنوب که: ”نگاهشان مدار“.پسرانم را از دوردستها بیاورید،و دخترانم را از چهار گوشۀ زمین؛
7 یعنی هر که را که به نام من خوانده می‌شودو او را برای جلال خویش آفریده،و سرشته و ساخته‌ام.»