17 همان که ارابه‌ها و اسبان را بیرون آورد،و سپاهیان و جنگاوران را،و آنان در آنجا افتادند و دیگر برنخاستندو از بین رفته، چون فتیله خاموش شدند:
18 «چیزهای پیشین را دیگر به یاد میاورید،و به امور قدیم میندیشید.
19 هان، اکنون من کاری تازه می‌کنم:هم‌اکنون در حال پدید آمدن است؛آیا آن را تشخیص نمی‌دهید؟من در بیابان راهی پدید می‌آورم،و در بَرَهوتْ نهرها جاری می‌سازم.
20 وحوش صحرا مرا حرمت خواهند داشت،حتی شغالان و شترمرغان،زیرا که در بیابان آب جاری می‌کنمو در بَرَهوتْ نهرها روان می‌سازم،تا قوم برگزیدۀ خویش را سیراب کنم،
21 قومی را که برای خود سرشتمتا ستایش مرا بیان دارند.
22 «اما تو ای یعقوب، مرا نخواندی،و تو ای اسرائیل، از من خسته شدی!
23 گوسفندان به جهت قربانی تمام‌سوز برایم نیاوردی،و با قربانیهای خود مرا تکریم نکردی.من با مطالبۀ هدایا، باری گران بر تو ننهادمو با طلبیدن بخور، تو را خسته نکردم.