20 «ای بازماندگان قومها، گرد هم آیید!بیایید و به هم نزدیک شوید!نادانند کسانی که تمثالهای تراشیدۀ چوبین خویش را حمل می‌کنند،و نزد خدایی که نجات نتواند داد، دست به دعا برمی‌دارند.
21 پس ادعای خود را مطرح سازید؛با یکدیگر مشورت کنید.کیست که اینها را از ایام قدیم بیان کرد،و این همه را از گذشته‌های دور اعلام داشت؟آیا نه من که یهوه هستم؟غیر از من خدایی نیست،خدایی عادل و نجات‌دهنده؛آری، جز من خدایی نیست.
22 «ای همۀ کرانهای زمین،به من روی آورید و نجات یابید!زیرا که من خدا هستم،و جز من خدایی نیست.
23 به ذاتِ خود قسم خورده‌امو این کلام به عدالت از دهانم صادر گشته،و بر زمین نخواهد افتاد،که هر زانویی در برابر من خم خواهد شدو به من هر زبانی سوگند وفاداری خواهد خورد.
24 و ایشان دربارۀ من خواهند گفت:پارسایی و قوّت تنها در خداوند است.تمام آنان که از او خشمگینندنزد وی آمده، سرافکنده خواهند شد.
25 اما در خداوند، همۀ فرزندان اسرائیلپارسا محسوب شده، فخر خواهند کرد.»