7 پدیدآورندۀ روشنایی و خالق تاریکی،موجد سعادت و آفرینندۀ مصیبت؛آری من، یهوه، تمام اینها را به جا میآورم.
8 ای آسمانها از بالا ببارانید،و ابرها عدالت را فرو ریزند؛زمین بشکافدو نجات و عدالت بار آورد،و آنها را با هم برویاند؛من، خداوند، اینها را آفریدهام.
9 وای بر کسی که با صانع خود مجادله میکند،حال آنکه سفالی از سفالهای زمین بیش نیست!آیا گِل به کوزهگر میگوید: ”این چیست که میسازی؟“،یا، ”کوزۀ تو را دسته نیست“؟
10 وای بر آن که به پدرش بگوید: ”این چیست که تولید میکنی؟!“یا به مادرش، که: ”چه میزایی؟!“»
11 خداوند که قدوس اسرائیل و صانع اوست،دربارۀ امور آینده چنین میفرماید:«آیا دربارۀ فرزندانم مرا زیر سؤال میبرید؟آیا درمورد اعمال دستانم به من امر و نهی میکنید؟
12 منم که زمین را ساختمو انسان را بر آن آفریدم؛دستان من بود که آسمانها را گسترانید،و تمامی لشکریان آسمان را من فرمان دادم.
13 من کوروش را برای اجرای عدالتم برانگیختهام،و راههایش را جملگی راست خواهم گردانید.او شهر مرا بنا خواهد کرد،و اسیرانم را آزاد خواهد ساخت،اما نه برای دستمزد یا پاداش؛»این را خداوند لشکرها میگوید.