1 «ای دختر باکرۀ بابِل،فرود آی و بر خاک بنشین!ای دختر کَلدانیان،بر زمین، بی‌‌تخت بنشین!چراکه تو را دیگرظریف و لطیف نخواهند خواند.
2 دستاس گرفته، آرد را خرد کن؛نقاب از چهره برگیر و ردا از تن به در آر؛ساقها را عریان کن و از نهرها بگذر!
3 برهنگی تو آشکار خواهد شد،و رسوایی‌ات عیان خواهد گردید.آری، من انتقام خواهم کشید،و بر کسی شفقت نخواهم کرد.»
4 ولیّ ما که نامش خداوند لشکرهاست،هم اوست قدوس اسرائیل.
5 «ای دختر کَلدانیان خاموش بنشینو به ظلمت درآی،زیرا که تو را دیگر ملکۀ ممالک نخواهند خواند.
6 من از قوم خویش غضبناک بودم،پس میراث خود را بی‌حرمت ساختم؛ایشان را به دست تو تسلیم کردم،و تو بر ایشان ذره‌ای رحم نکردی؛حتی بر پیران یوغی بس سنگین نهادی،
7 و گفتی: ”تا به ابد ملکه خواهم بود.“تا بدان‌جا که در اینها تأمل نکردی،و به عاقبت کار نیندیشیدی.