11 به‌خاطر خودم چنین می‌کنم،آری تنها به‌خاطر خودم؛زیرا چرا باید نام من بی‌حرمت شود؟من جلال خویش را به دیگری نخواهم داد.
12 «ای یعقوب بشنو،و ای اسرائیل که تو را فرا خوانده‌ام!من او هستم؛من اوّلم و من آخر.
13 دست خود من بود که بنیان زمین را نهاد؛دست راست من بود که آسمانها را گسترانید.چون آنها را می‌خوانم،با هم به پا می‌خیزند.
14 «پس همگی گرد هم آیید و گوش فرا دهید!کدام یک از بتها اینها را اعلام کرده است؟آن که خداوند دوستش می‌دارد،خشنودی او را بر ضد بابِل عملی خواهد ساخت،و بازوی او بر کَلدانیان فرود خواهد آمد.
15 من سخن گفته‌ام، آری من؛و او را فرا خوانده‌ام.من او را آوردم،و او در راه خویش کامیاب خواهد شد.
16 نزدیک من آیید و این را بشنوید:از آغاز، من در نهان سخن نگفته‌ام؛از زمانی که این پدید آمد، من حضور داشته‌ام.»و اکنون خداوندگارْ یهوه مرا و روح خود را فرستاده است.
17 خداوند که ولیّ تو و قدوس اسرائیل است، چنین می‌فرماید:«من یهوه خدای تو هستم،که تو را به آنچه به سود توست تعلیم می‌دهم،و در طریقی که باید بروی هدایتت می‌کنم.