2 او زمینِ آن را کند و آن را از سنگها زُدود،و بهترین موها را در آن غرس کرد.برجی نیز در میانش ساخت،و چَرخُشتی در آن کَند؛آنگاه به انتظار نشست تا انگور بیاورد،اما انگورِ تلخ آورد.
3 حال ای ساکنان اورشلیم و مردمان یهودا،میان من و تاکستانم حکم کنید.
4 برای تاکستان من دیگر چه می‌شد کرد، که در آن نکردم؟پس چرا چون منتظر انگور بودم، انگور تلخ آورد؟
5 حال به شما می‌گویمبا تاکستان خود چه خواهم کرد:پرچینِ آن را بر خواهم داشت تا خورده شود،و دیوارش را فرو خواهم ریخت تا پایمال گردد.
6 آن را ویرانه‌‌ای خواهم ساختکه نه هَرَس خواهد شدو نه علفهای هرز آن کنده خواهد گشت؛و خار و خس در آن خواهد رویید.ابرها را نیز حکم خواهم کردکه دیگر بر آن باران نبارانند.
7 آری، تاکستانِ خداوندِ لشکرها خاندان اسرائیل است،و مردمان یهودا نهال دلپذیر اویند.او برای انصاف انتظار کشید،و اینک خون‌ریزی بود؛و برای عدالت،و اینک ناله و فریاد بود!
8 وای بر شما که خانه بر خانهو مزرعه بر مزرعه می‌افزایید،تا آنگاه که مکانی باقی نمانَدو شما تنها صاحبانِ زمین در میان آن باشید!