13 خداوند، آفرینندۀ خود را، فراموش کرده‌ای،که آسمانها را گسترانید و زمین را بنیان نهاد؛تمام روز از خشم ستمکار هراسانی،آنگاه که آمادۀ هلاک کردن است.اما براستی خشم ستمکار کجاست؟
14 زیرا زندانیان ذلیل به‌زودی آزاد خواهند شد؛در سیاهچال نخواهند مرد،و محتاج نان نخواهند شد.
15 زیرا من یهوه خدای شما هستم،همان که دریا را به تلاطم می‌آورد تا امواجش بخروشند؛نام من خداوند لشکرهاست.
16 من کلام خود را در دهان تو نهادم،و تو را زیر سایۀ دست خویش پوشانیدم.آسمانها را من استوار کردم،و زمین را من بنیان نهادم؛مَنَم که به صَهیون می‌گویم:”تو قوم من هستی.“»
17 خویشتن را برانگیز، ای اورشلیم!خویشتن را برانگیز و بر پا بایست،ای تو که جام غضب خداوند رااز دست او نوشیدی،و آن جام سرگیجه‌آور راتا به آخر سر کشیدی!
18 از تمام پسرانی که زاده‌ایکسی نیست که تو را رهبری کند،و از تمام پسرانی که پرورده‌اییکی نیست که دستت را بگیرد.
19 این دو بلا بر تو نازل شده است؛کیست که با تو ماتم کند؟ویرانی و هلاکت، قحطی و شمشیر؛کیست که تو را تسلی بخشد؟