2 ای اورشلیم، غبار از خود بِتَکان،و برخاسته، بر تخت بنشین!ای دختر صَهیون که اسیر شده‌ای،زنجیر از گردن خود بگشا!
3 زیرا خداوند چنین می‌فرماید: «مفت فروخته شدید، و به‌رایگان نیز بازخرید خواهید شد.»
4 زیرا خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید: «نخست قوم من به مصر فرود شدند تا در آنجا ساکن شوند؛ سپس آشور بی‌سبب بر آنان ستم کرد.»
5 اما خداوند می‌فرماید: «اکنون در اینجا مرا چه کار است، زیرا که قوم من مفت اسیر شده‌اند، و آنان که بر ایشان حاکمند تمسخر می‌کنند.» و خداوند می‌فرماید: «نام مرا هر روز پیوسته کفر می‌گویند.
6 پس قوم من نام مرا خواهند شناخت، و در آن روز خواهند دانست که من هستم که سخن می‌گویم؛ آری، من هستم!»
7 چه زیباست بر کوهسارانپایهای آن که بشارت می‌آورد،که صلح و سلامت را ندا می‌کند،و به چیزهای نیکو بشارت می‌دهد،و نجات را اعلام می‌نماید؛و به صَهیون می‌گوید:«خدای تو پادشاهی می‌کند.»
8 گوش فرا ده! دید‌بانانت آواز خویش بلند می‌کنند،و به‌اتفاق بانگ شادی سر می‌دهند.زیرا آنگاه که خداوند به صَهیون بازمی‌گردد،آنان با چشمان خود خواهند دید.