1 «ای نازا که نزاده‌ای،شادمانه بسرا!ای که دردِ زا نکشیده‌ای،بانگ شادی سر ده و فریادِ بلند برآور!»زیرا خداوند می‌گوید: «فرزندان زن بی‌کساز فرزندان زن شوهردار زیادتر خواهند بود.
2 «مکان خیمه‌ات را وسیع گردان،و پرده‌های مسکنهای تو عریض شود؛دریغ مدار، طنابهای خود را دراز کن،و میخهایت را محکم ساز.
3 زیرا که به چپ و راست منتشر خواهی شد؛فرزندانت سرزمینهای قومها را به تصرف در خواهند آورد،و شهرهای متروک را مسکون خواهند ساخت.
4 مترس، زیرا شرمسار نخواهی شد،و هراسان مباش، زیرا رسوا نخواهی گشت.شرمساری جوانی‌ات را فراموش خواهی کرد،و رسوایی بیوگی‌ات را دیگر به یاد نخواهی آورد.
5 زیرا که آفرینندۀ تو شوهر توست،او که نامش خداوند لشکرهاست؛و قدوس اسرائیل ولیّ توست،او که خدای تمامی جهان نام دارد.
6 خداوند تو را مانند زنی مطرود و رنجیده‌دل فرا می‌خواند،همچون زن ایام جوانی که شوهرش او را ترک کرده باشد.»آری خدایت چنین می‌گوید: