1 شخص پارسا هلاک می‌شود،و کسی در دل بدان نمی‌اندیشد؛مردان سرسپرده از میان برداشته می‌شوند،و کسی درک نمی‌کند.اما پارسا برداشته می‌شودتا از بلا در امان بماند؛
2 او به آرامش داخل می‌گردد.آنان که به راه راست گام برمی‌دارند،بر بسترهای خویش استراحت می‌یابند.
3 اما شما ای پسران ساحره،و ای اولاد زنا و فحشا،بدین‌جا آیید!
4 بر کهِ تمسخر می‌کنید،و دهان بر کهِ می‌گشاییدو زبان بر کهِ دراز می‌کنید؟آیا شما فرزندان عِصیانو اولاد فریب نیستید؟
5 آیا شما نیستید که در میان درختان بلوطو زیر هر درخت سبزدر آتش شهوت می‌سوزید؟آیا شما نیستید که در درّه‌هاو زیر برآمدگی صخره‌هاکودکانتان را قربانی می‌کنید؟
6 نصیب تو در میان صخره‌های صافِ درّه‌هاست؛آری، سهم تو همینهاست و بس!تو برای ایشان هدایای ریختنی ریختی،و هدایای آردی بدیشان تقدیم کردی.با این همه آیا گذشت کنم؟
7 بسترت را بر کوهی بلند و رفیع گسترانیدی،و بدان‌جا بر‌آمدی تا قربانی کنی.