8 Nanging Sang Prabu ora karsa ndhahar atur pamrayogane para pinituwa mau lan tumuli mundhut rembuge para nonoman barakane kang padha ngamping-ampingi panjenengane,
9 mangkene pangandikane: “Kapriye pamrayoganira, kapriye anggon kita mangsuli marang rakyat kang matur marang ingsun: Paduka mugi karsaa ngenthengaken tetanggelan ingkang kaparingaken dhumateng kawula sadaya dening rama dalem.”
10 Para nonoman kang sabarakan kalawan panjenengane mau tumuli padha munjuk: “Tiyang-tiyang ingkang sami matur dhumateng panjenengan dalem: Rama dalem sampun ngawrataken tetanggelanipun dalem, nanging panjenengan dalem mugi karsaa ngenthengaken, punika sumangga kaparingana wangsulan makaten: Jenthikingsun luwih gedhe tinimbang bangkekane ramaningsun.
11 Mulane saiki, yen ramaningsun wus paring marang sira kabeh tetanggungan kang abot, nanging ingsun bakal muwuhi tetanggunganira; ramaningsun wus ngajar sira kalawan sambuk, nanging ingsun bakal nganjar sira kalawan cemethi kang mawa eri wesi.”
12 Bareng ing telung dinane Yerobeam lan rakyat kabeh padha sowan marang ing ngarsane Sang Prabu Rehabeam, kaya kang wus kadhawuhake dening Sang Prabu: “Padha sowana ing ngarsaningsun maneh besuk emben.”
13 Sang Prabu Rehabeam anggone paring wangsulan kalawan keras; panjenengane nglirwakake marang rembuge para pinituwa;
14 wong-wong padha dipangandikani miturut rembuge para nonoman: “Ramaningsun wus ndadekake aboting sesangganira kabeh, nanging iku bakal sunwewahi; sira padha diajar dening ramanigsun kalawan sambuk, nanging ingsun bakal ngajar sira kabeh kalawan cemethi kang mawa eri wesi.”