27 Nanging Nabi Mikha munjuk: “Manawi saestu, paduka kondur kanthi wilujeng, Pangeran Yehuwah temtu boten nglairaken pangandika lumantar kawula!” Tumuli nyambeti maneh: “Padha ngrungokna, he bangsa-bangsa kabeh!”
28 Sawuse mangkono Sang Nata ing Israel lan Sang Prabu Yosafat ratu ing Yehuda nuli tindak nglurug menyang ing Ramot-Gilead.
29 Sang Nata ing Israel ngandika marang Sang Prabu Yosafat: “Kula badhe nyamur lampah lan lumebet dhateng ing papan paperangan, nanging panjenengan kula aturi ngagem busananing kaprabon.” Sang Nata ing Israel banjur nyamur lampah lan tumuli padha lumebu ing papan paperangan.
30 Anadene ratu ing nagara Aram wis paring dhawuh marang para panggedhening wadya-bala kretan, mangkene: “Sira aja padha merangi sadhengah wong, nanging ngemungna nglawan perang ratune bangsa Israel bae.”
31 Bareng para tetindhihing wadya-bala kretan ndeleng Sang Prabu Yosafat, banjur enggal padha ngucap: “Iku ratu Israel!” Sang Prabu Yosafat nuli dikepung arep ditempuh, nanging Sang Prabu Yosafat banjur nguwuh-uwuh lan Pangeran Yehuwah tumuli paring pitulungan marang panjenengane. Gusti Allah ngundurake para tetindhih mau saka ing panjenengane.
32 Bareng iku padha sumurup, manawa dudu Sang Nata ing Israel, nuli padha mundur saka ing ngarsane.
33 Nanging banjur ana sawijining wong kang menthang gandhewa lan nglepasake panah kalawan tanpa tujuan, tuwin ngenani Sang Nata ing Israel pener ing sambunganing pangagemane kere. Sang Prabu nuli ngandika marang kang ngusiri kreta tetindhihe: “Kendhaline ingerna, ingsun gawanen metu saka ing paperangan, sabab ingsun wus ketaton.”