14 Nuli padha tumandang nyingkirake misbyah-misbyah kang ana ing Yerusalem; uga sakehe misbyah kurban padupan disingkirake lan kabuwang menyang ing Lebak Kidron.
15 Sawuse iku banjur padha nyembeleh wedhus gembel Paskah ing tanggal patbelas sasi kapindho. Para imam lan para wong Lewi padha rumangsa isin, tumuli padha nucekake awake sarta nggawa kurban obaran menyang ing padalemaning Yehuwah.
16 Padha ngadeg ing papane manut pranatan kang tumindak kanggo wong-wong iku dhewe-dhewe, nocogi Torete Nabi Musa, abdining Allah; para imam padha nyiramake getih kang digawa dening para wong Lewi.
17 Ing sarehne ing satengahe pasamuwan akeh kang ora nucekake awake, satemah dadi kawajibane wong Lewi nyembeleh wedhus-wedhus gembel Paskah kanggo saben wong kang ora nucekake awake kagem Pangeran Yehuwah, marga padha najis.
18 Amarga rakyat -- kang akeh saka Efraim, Manasye, Isakhar lan Zebulon -- akeh banget kang ora nucekake awake. Ewadene padha mangan Paskah, sanadyan ora cocog karo apa kang katulis. Nanging Sang Prabu Hizkia ndongakake wong-wong mau, unjuke: “Pangeran Yehuwah, ingkang asih-darma, mugi karsaa paring pangapunten dhateng
19 sakathahing tiyang ingkang kalayan saestu anggenipun gadhah kekajengan madosi Gusti Allah, inggih punika Pangeran Yehuwah, Gusti Allahing para leluhuripun, sanadyan kasucenipun boten timbang kaliyan papan pasucen.”
20 Pangeran Yehuwah midhangetake marang Sang Prabu Hizkia lan bangsa iku kepareng lestari slamet.