10 “Makaten pangandikanipun Sang Prabu Sanherib, ratu ing Asyur: Apa kang padha sira arep-arep, dene sira padha tetep ana ing Yerusalem kang kakepung iki?
11 Hizkia iku rak ngapusi sira kabeh, supaya padha mati keluwen lan kasatan, dene kandhane: Pangeran Yehuwah, Gusti Allah kita, bakal ngluwari kita saka ing tangane ratu ing Asyur?
12 Rak Hizkia iku ta kang nyingkirake sakehe tengger pangurbanan lan misbyahe Pangeran Yehuwah iku lan kang tutur marang Yehuda lan Yerusalem: Sira mung kudu sujud lan nyembah ana ing ngarepe misbyah siji lan ngobong kurban ana ing kono?
13 Apa sira ora padha sumurup, apa kang suntandukake marang sakehing bangsa ing nagara-nagara liya? Apa para allahe bangsa-bangsa ing nagara iku wus tau bisa nguwalake nagarane saka ing astaningsun?
14 Panunggalane sakehe allahe bangsa-bangsa kang wus katumpes dening para leluhuringsun iku, sapa kang bisa ngluwari bangsane saka ing astaningsun? Apa iya Allahira bisa ngluwari sira kabeh saka ing astaningsun?
15 Mulane saiki, aja nganti Hizkia ngapusi lan mbujuk sira kalawan patrap mangkene iki! Sira aja padha ngandel marang dheweke, amarga ora ana allahe bangsa utawa karajan ngendi bae kang bisa nguwalake bangsane saka ing astaningsun lan saka ing astane para leluhuringsun, apa maneh Allahira iku, mangsa bisaa ngluwari sira kabeh saka ing astaningsun!”
16 Lan isih akeh maneh kang diucapake para punggawane Sang Prabu Sanherib mau, kang nglawan Pangeran Yehuwah Allah lan Sang Prabu Hizkia, abdine.