13 sarta ndedonga marang Panjenengane. Pangeran Yehuwah banjur ngabulake pandongane lan minangkani panyuwune. Gusti Allah mangsulake panjenengane menyang Yerusalem tuwin kajumenengake ratu maneh. Sang Prabu Manasye nuli ngakeni, manawa Pangeran Yehuwah iku Gusti Allah.
14 Sang Prabu banjur ngedegake tembok njaba ana ing kuthane Sang Prabu Dawud, ana ing sakulone Gihon, ana ing lebak, nganti tekan ing sacedhake Gapura Iwak, ngubengi ing Ofel. Tembok iku kagawe dhuwur banget. Sang Nata uga mapanake panggedhe-panggedhening perang ana ing saben kutha-beteng ing tanah Yehuda.
15 Allah-allah ngamanca lan brahala padha kasingkirake saka ing padalemaning Sang Yehuwah, uga sakehe misbyah kang kaedegake ana ing gununge padalemane Pangeran Yehuwah lan kang ana ing Yerusalem, iku padha dibuwangi menyang ing sajabaning kutha.
16 Misbyahe Sang Yehuwah diedegake maneh lan banjur kagem saos kurban slametan tuwin kurban pamuji sokur sarta maneh Sang Nata tumuli ngundhangake marang Yehuda, supaya ngabekti marang Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe Israel.
17 Ewadene sanadyan mangkono, rakyat isih saos kurban ana ing tengger-tengger pangurbanan, nanging mung marang Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe.
18 Anadene kekarene riwayate Sang Prabu Manasye, pandongane marang Gusti Allahe sarta tembung-tembunge para wong sidik kang padha munjuk marang Sang Prabu atas asmane Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe Israel, lah kabeh iku kamot ana ing riwayate para ratu ing Israel.
19 Pandongane lan kabule pandongane, sakehe dosane lan anggone ora setya, sakehing panggonan kang diedegi tengger-tengger pangurbanan, tugu-tugu brahala tuwin reca-reca tatahan, sadurunge panjenengane ngesorake sarira, lah kabeh iku padha katulisan ana ing riwayate para wong sidik.