14 Uga sakehe panggedhe ing antarane para imam lan rakyat padha bola-bali anggone ora setya kanthi patrap nindakake sakehe kanisthane bangsa-bangsa liya. Padaleman kang kasucekake dening Pangeran Yehuwah ana ing Yerusalem digawe najis.
15 Ewasamono Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe para leluhure, mawali-wali anggone paring pepenget lumantar para utusane, amarga saka tresnane marang umate lan papan padalemane.
16 Nanging wong-wong padha memoyoki para utusaning Allah mau, ngremehake pangandikaning Allah lan padha gawe geguyon marang para nabine. Mulane Pangeran Yehuwah banjur duka marang umate, nganti ora bisa lilih maneh.
17 Sang Yehuwah nuli ndhatengake ratune wong Kasdim, kang banjur nglawan marang wong-wong mau. Sang Prabu dhawuh mateni para jakane kalawan pedhang ana ing dalem pasucene, sarta ora ngatingalake pangemane marang jaka utawa prawan, wong tuwa utawa wong uwanen -- kabeh padha kaulungake dening Pangeran Yehuwah marang ing astane.
18 Sakehe piranti padalemaning Allah, kang gedhe lan kang cilik dalah raja-brana ing padalemaning Sang Yehuwah, raja-branane Sang Nata lan raja-branane para panggedhening wadya-balane, kabeh diusungi menyang ing Babil.
19 Padalemaning Allah diobong, temboke Yerusalem dirubuhake lan sakehe puri ing kutha padha diobongi kalawan geni, satemah padha sirna sakehe prabot kang endah-endah.
20 Wong kang isih ana kang ora ketaman ing pedhang, padha diboyongi menyang ing Babil, padha didadekake abdi tumbasane Sang Prabu lan abdi tumbasane para putrane, nganti tumeka karajan Persia kang nyekel pangwasa.