4 Yakub banjur ngaruh-aruhi wong-wong mau: “Para sadherek, sampeyan niku sami saking pundi?” Wangsulane: “Kula punika sami saking Haran.”
5 Yakub nakoni maneh: “Napa sampeyan wanuh kalih Pak Laban, wayahe Embah Nahor?” Wangsulane: “Inggih tepang.”
6 Nuli padha ditakoni maneh: “Napa taksih sami wilujeng?” Wangsulane: “Inggih wilujeng, lah punika Rakhel putranipun estri, saweg dhateng nggiring mendanipun.”
7 Pangucape Yakub: “Lah niki rak taksih awan, dereng wayahe nggiring ta? Bok wedhuse sami diombekake, lajeng sami angon malih!”
8 Nanging wangsulane kang padha angon: “Kula sami boten saged tumindak makaten manawi panthanipun dereng sami nglempak sadaya; selanipun lajeng saweg dipun glimpangaken saking cangkemipun sumur, sarta mendanipun lajeng sami kula ombeni.”
9 Sajrone isih guneman karo wong-wong iku, Rakhel tumuli teka nggiring wedhuse bapakne, marga dheweke kang dadi pangone.
10 Kacarita bareng Yakub ndeleng Rakhel, anake Laban sadulure ibune, lan wedhus-wedhuse, Yakub banjur nyedhaki lan nyingkirake watune saka ing cangkem sumur, sarta ngombeni wedhuse Pak Laban sadulure ibune.