7 จงไปให้พ้นหน้าคนโง่เพราะเจ้าจะไม่พบถ้อยคำแห่งความรู้ในเขา
8 ปัญญาของคนสุขุมคือการเข้าใจทางของตนแต่ความโง่ของคนโง่คือการหลอกลวง
9 คนโง่เยาะเย้ยเครื่องบูชาชดใช้บาปแต่คนเที่ยงธรรมเป็นที่ทรงโปรดปราน
10 จิตใจรู้ความขมขื่นของใจเองและไม่มีใครอื่นมาเข้าส่วนความชื่นบานของมัน
11 บ้านของคนอธรรมจะถูกทำลายแต่เต็นท์ของคนเที่ยงธรรมจะรุ่งเรือง
12 มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกแต่ปลายทางคือความมรณา
13 แม้ในขณะหัวเราะ ใจก็อาจเศร้าหมองและความยินดีก็อาจมีปลายทางเป็นความโศกสลด