1 อย่าคุยอวดถึงพรุ่งนี้เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่งๆ จะนำอะไรมาให้บ้าง
2 จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเองให้คนต่างด้าวสรรเสริญ และไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง
3 หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนักแต่การยั่วเย้าของคนโง่ก็หนักกว่าทั้งสองอย่างนั้น
4 ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้นแต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้?
5 ว่ากันต่อหน้าดีกว่ารักกันลับๆ
6 บาดแผลที่มิตรทำก็ด้วยเจตนาดีแต่การจูบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง
7 คนที่อิ่มแล้วย่อมเบื่อน้ำผึ้งแต่สำหรับคนหิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน
8 คนที่ร่อนเร่จากบ้านของตนก็เหมือนนกที่เร่ร่อนจากรังของมัน
9 น้ำมันและเครื่องหอมทำให้ใจยินดีและความอ่อนหวานของเพื่อนมาจากคำแนะนำที่จริงใจ
10 อย่าทอดทิ้งเพื่อนของเจ้า และเพื่อนของบิดาเจ้าและอย่าไปที่บ้านพี่น้องของเจ้าในวันที่เจ้าพบความหายนะเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ไกล
11 ลูกเอ๋ย จงมีปัญญา และจงทำให้ใจของข้ายินดีเพื่อข้าจะตอบคนที่ตำหนิข้าได้
12 คนสุขุมเห็นอันตรายและซ่อนตัวเสียแต่คนรู้น้อยเดินเรื่อยไปและรับอันตรายนั้น
13 จงริบเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้คนอื่นและจงยึดมันไว้ เมื่อเขาประกันให้หญิงต่างด้าว
14 คนที่ตื่นแต่เช้ามืดไปอวยพรเพื่อนบ้านด้วยเสียงดังเขากลับจะเห็นว่าเป็นคำสาปแช่ง
15 หยาดฝนหยดลงมาไม่หยุดในวันฝนตกพรำๆ ฉันใดผู้หญิงขี้ทะเลาะก็เหมือนกันฉันนั้น
16 คนที่ห้ามเธอก็เหมือนห้ามลมหรือจับน้ำมันด้วยมือขวา
17 เหล็กลับเหล็กให้คมได้ฉันใดคนหนึ่งก็ลับเพื่อนของตนให้เฉียบแหลมได้ฉันนั้น
18 คนที่ดูแลต้นมะเดื่อจะได้กินผลของมันและคนที่คุ้มกันนายของตนจะได้รับเกียรติ
19 ในน้ำ คนเห็นหน้าคนฉันใดความคิดของคนก็ส่อคนฉันนั้น
20 แดนคนตายและแดนพินาศไม่รู้จักอิ่มดวงตาของมนุษย์ก็ไม่รู้จักอิ่ม
21 เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงสำหรับทองคำส่วนคนเราจะพิสูจน์ได้โดยคำยกย่องที่เขาได้รับ
22 เอาคนโง่ใส่ครกตำด้วยสากพร้อมกับเมล็ดข้าวคนโง่ก็ยังโง่อยู่นั่นเอง
23 จงรู้ความทุกข์สุขของฝูงแพะแกะของเจ้าให้ดีและจงเอาใจใส่ฝูงสัตว์ของเจ้า
24 เพราะความมั่งคั่งไม่ยั่งยืนอยู่เป็นนิตย์และมงกุฎก็ไม่คงทนอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
25 เมื่อเขาเก็บหญ้าแห้งไปแล้ว หญ้าใหม่ก็ปรากฏขึ้นและผักหญ้าต่างๆ ตามภูเขาก็ถูกเก็บรวบรวมมา
26 เมื่อนั้นลูกแกะจะให้เสื้อผ้าแก่เจ้าและแพะก็จะเป็นค่านา
27 จะมีนมแพะพอเป็นอาหารแก่เจ้าเป็นอาหารแก่ครอบครัวของเจ้าและเป็นเครื่องยังชีพแก่สาวใช้ของเจ้า