1 บุตรชายที่มีปัญญาฟังคำสั่งสอนของบิดาตนแต่คนที่ชอบเยาะเย้ยไม่ฟังคำว่ากล่าว
2 คนกินของดีจากผลแห่งปากของตนแต่ความต้องการของคนทรยศก็คือความโหดร้าย
3 คนที่ระแวดระวังปากย่อมรักษาชีวิตของตนส่วนคนที่เปิดริมฝีปากกว้างก็มาถึงความพินาศ
4 ความต้องการของคนเกียจคร้านก็มีอยู่ แต่จะไม่ได้อะไรเลยส่วนความต้องการของคนขยันจะได้รับการตอบสนองอย่างจุใจ
5 คนชอบธรรมเกลียดการพูดเท็จแต่คนอธรรมประพฤติเสื่อมเสียและน่ารังเกียจ
6 ความชอบธรรมคุ้มครองผู้ที่ทางของเขาไร้ตำหนิแต่ความอธรรมจะทำลายคนบาป
7 มีคนที่ทำทีว่ามั่งคั่ง แต่ไม่มีอะไรเลยและมีคนที่ทำทีว่ายากจน แต่มีทรัพย์สมบัติมากมาย
8 ค่าไถ่ชีวิตของคนคือความมั่งคั่งของเขาแต่คนยากจนจะไม่ได้ยินคำข่มขู่เอาค่าไถ่
9 แสงสว่างของคนชอบธรรมก็เปรมปรีดิ์แต่ประทีปของคนอธรรมจะถูกดับ
10 ความโอหังมีแต่ก่อให้เกิดการวิวาทแต่ปัญญาอยู่กับผู้ที่รับคำแนะนำ
11 ทรัพย์สมบัติที่ได้มาเร็วจะร่อยหรอหมดไปแต่คนที่เก็บเล็กผสมน้อยจะมีมากขึ้น
12 ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้อ่อนใจแต่การสมปรารถนาเป็นต้นไม้แห่งชีวิต
13 คนที่ดูหมิ่นพระวจนะก็ทำลายตนเองแต่คนที่นับถือพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ
14 คำสอนของคนมีปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิตเพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้
15 ความฉลาดทำให้ได้รับความโปรดปรานแต่หนทางของคนทรยศนั้นไม่ราบเรียบ
16 คนสุขุมทุกคนทำการด้วยความรู้แต่คนโง่ย่อมเผยความโง่ของตน
17 ผู้สื่อสารอธรรมย่อมนำไปสู่ความลำบากแต่ทูตที่ซื่อสัตย์นำการรักษามาให้
18 ความยากจนและความอัปยศมาถึงคนที่เพิกเฉยต่อคำสั่งสอนแต่คนที่สนใจคำตักเตือนจะได้รับเกียรติ
19 ความปรารถนาที่กลายเป็นจริงนั้นหวานชื่นแก่วิญญาณแต่การหันจากความชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังสำหรับคนโง่
20 คนที่เดินกับคนมีปัญญาจะกลายเป็นคนมีปัญญาแต่เพื่อนของคนโง่จะถูกทำลาย
21 สิ่งเลวร้ายตามติดคนบาปแต่สิ่งดีเป็นรางวัลของคนชอบธรรม
22 คนดีย่อมทิ้งมรดกไว้ให้ลูกหลานแต่ทรัพย์สมบัติของคนบาปนั้นถูกเก็บไว้ให้คนชอบธรรม
23 แม้อาหารมากมายอยู่ในที่ดินของคนยากจนแต่มันถูกกวาดไปโดยความอยุติธรรม
24 คนที่สงวนไม้เรียวก็เกลียดบุตรชายของตนแต่คนที่รักเขาย่อมหมั่นตีสอนเขา
25 คนชอบธรรมรับประทานอิ่มแต่ท้องของคนอธรรมขาดอาหาร