1 ต่อไปนี้เป็นบรรดาสุภาษิตของซาโลมอนด้วยเหมือนกันซึ่งคนของเฮเซคียาห์ กษัตริย์ยูดาห์ได้คัดลอกไว้
2 ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าคือการซ่อนสิ่งต่างๆ ไว้แต่ความยิ่งใหญ่ของกษัตริย์คือการค้นสิ่งนั้นให้ปรากฏ
3 ฟ้าสูงและแผ่นดินลึกฉันใดพระทัยของพระราชาก็เหลือจะหยั่งรู้ฉันนั้น
4 จงไล่ขี้แร่ออกจากเงินแล้วจะมีวัสดุสำหรับช่างเงิน
5 จงไล่คนอธรรมออกไปเสียจากพระพักตร์พระราชาแล้วพระที่นั่งของพระองค์จะสถาปนาไว้ด้วยความชอบธรรม
6 อย่ายกย่องตัวเองเฉพาะพระพักตร์พระราชาและอย่ายืนอยู่ในที่ของคนใหญ่คนโต
7 เพราะให้เขากล่าวกับเจ้าว่า “เชิญขึ้นมาที่นี่”ก็ดีกว่าถูกไล่ลงไปที่ต่ำต่อหน้าเจ้านายสิ่งที่ดวงตาของเจ้าเห็น
8 อย่าด่วนนำเข้ามายังโรงศาลมิฉะนั้นในที่สุดเจ้าจะทำอย่างไรหากเพื่อนบ้านของเจ้าทำให้เจ้าขายหน้า
9 จงถกเรื่องของเจ้ากับเพื่อนบ้านและอย่าเผยความลับของอีกฝ่ายหนึ่ง
10 เกรงว่าผู้ที่ได้ยินจะประณามเจ้าและเจ้าจะเสียชื่อตลอดไป
11 ถ้อยคำที่พูดถูกกาลเทศะเหมือนผลแอปเปิ้ลทองคำล้อมด้วยเงิน
12 คำตักเตือนของคนมีปัญญาแก่หูที่คอยฟังก็เหมือนห่วงทองคำและเครื่องประดับทองบริสุทธิ์
13 หิมะให้ความเย็นในฤดูเกี่ยวอย่างไรผู้สื่อสารที่ซื่อสัตย์ต่อผู้ที่ใช้เขา ย่อมทำให้จิตวิญญาณของนายชุ่มชื่นอย่างนั้น
14 คนที่อวดว่าจะให้ของกำนัลแต่ไม่ได้ให้ก็เหมือนเมฆและลมที่ไม่มีฝน
15 ความอดกลั้นอาจชักนำผู้ครอบครองได้และลิ้นอ่อนหวานอาจโน้มน้าวใจให้อ่อนลงได้
16 ถ้าเจ้าพบน้ำผึ้ง จงกินแต่พอดีเกรงว่าเจ้าจะอิ่มและอาเจียนออกมา
17 อย่าไปเยี่ยมเพื่อนบ้านของเจ้าบ่อยๆเกรงว่าเขาจะเอือมระอาเจ้า และเกลียดชังเจ้า
18 ผู้ใดเป็นพยานเท็จกล่าวหาเพื่อนบ้านของตนก็เหมือนกระบองศึก หรือดาบ หรือลูกธนูคมกริบ
19 การวางใจคนไม่ซื่อในวันยากลำบากก็เหมือนฟันที่ผุหรือเท้าที่ซวนเซ
20 คนที่ร้องเพลงให้คนหนักใจฟังก็เหมือนคนถอดเสื้อผ้าออกในวันอากาศหนาวและเหมือนเอาน้ำส้มสายชูมาราดบนแผล
21 ถ้าศัตรูของเจ้าหิว จงให้อาหารเขากินและถ้าเขากระหาย จงให้น้ำเขาดื่ม
22 เพราะเจ้าจะสุมถ่านที่ลุกโพลงไว้บนศีรษะของเขาและพระยาห์เวห์จะประทานบำเหน็จแก่เจ้า
23 ลมเหนือนำฝนมาฉันใดลิ้นที่นินทาลับหลังก็นำใบหน้าบูดบึ้งมาฉันนั้น
24 อยู่ที่มุมบนหลังคาดีกว่าอยู่ร่วมบ้านกับหญิงขี้ทะเลาะ
25 ข่าวดีจากแดนไกลก็เหมือนน้ำเย็นที่ให้แก่คนกระหาย
26 คนชอบธรรมที่ยอมแพ้คนอธรรมก็เหมือนน้ำพุมีโคลนหรือเหมือนน้ำบ่อที่สกปรก
27 กินน้ำผึ้งมากไม่ดีฉันใดแสวงหาเกียรติร่ำไปก็ไม่ดีฉันนั้น
28 คนที่ควบคุมตนเองไม่ได้ก็เหมือนเมืองที่ถูกทำลายและไม่มีกำแพง