1 ชื่อเสียงดีนั้นควรเลือกยิ่งกว่าความมั่งคั่งมากมายและมีคนนับถือก็ดีกว่ามีเงินมีทอง
2 คนมั่งคั่งและคนยากจนเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคือพระยาห์เวห์ทรงสร้างพวกเขาทั้งสิ้น
3 คนสุขุมเห็นอันตรายและซ่อนตัวเสียแต่คนรู้น้อยเดินเรื่อยไปและรับอันตรายนั้น
4 บำเหน็จของความถ่อมตัวและความยำเกรงพระยาห์เวห์คือความมั่งคั่ง เกียรติ และชีวิต
5 หนามและบ่วงอยู่ในทางของคนตลบตะแลงคนที่ระมัดระวังตัวจะอยู่ห่างจากสิ่งเหล่านี้
6 จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไปและเมื่อเขาเติบใหญ่ เขาจะไม่พรากจากทางนั้น
7 คนมั่งคั่งมีอำนาจเหนือคนยากจนและผู้ขอยืมก็เป็นทาสของผู้ให้ยืม
8 ผู้หว่านความชั่วจะเก็บเกี่ยวสิ่งเลวร้ายและไม้เรียวแห่งความเกรี้ยวกราดของเขาจะสิ้นไป
9 คนใจกว้างจะได้รับพระพรเพราะเขาแบ่งปันอาหารของเขาแก่คนจน
10 จงไล่คนชอบเยาะเย้ยออกไปเสีย แล้วการวิวาทจะหมดไปการทุ่มเถียงและการสบประมาทก็จะหยุดลง
11 คนที่บริสุทธิ์ใจและวาจามีเมตตาคุณจะได้พระราชาเป็นมิตร
12 พระเนตรของพระยาห์เวห์เฝ้ารักษาความรู้แต่พระองค์ทรงทำลายถ้อยคำของคนไร้ความเชื่อเสีย
13 คนเกียจคร้านพูดว่า “มีสิงโตอยู่ข้างนอกข้าจะถูกฆ่ากลางลานเมือง”
14 ปากของหญิงแพศยาเป็นหลุมลึกคนที่พระยาห์เวห์กริ้วจะตกลงในนั้น
15 ความโง่ติดอยู่ในใจเด็กแต่ไม้เรียวที่ตีสอนจะไล่ให้ห่างจากเขา
16 คนที่บีบบังคับคนยากจนเพื่อให้ตนมั่งมีและคนที่ให้แก่คนมั่งคั่ง จะมาถึงความขัดสนแน่นอน
17 จงเอียงหูของเจ้าฟังถ้อยคำของคนมีปัญญาและเอาใจใส่ความรู้ของข้า
18 เพราะมันน่าชื่นใจ ถ้าเจ้าจดจำสิ่งเหล่านั้นไว้และพร้อมจะพูดออกมา
19 เพื่อเจ้าจะวางใจในพระยาห์เวห์ข้าจึงสอนตัวเจ้าเองในวันนี้
20 ข้าได้เขียนให้เจ้าสามสิบข้อความเป็นคำเตือนใจและความรู้แล้วไม่ใช่หรือ?
21 เพื่อสอนให้เจ้ารู้ถ้อยคำแห่งความจริงที่เชื่อถือได้เพื่อเจ้าจะได้นำถ้อยคำแห่งความจริงกลับไปบอกผู้ที่ใช้เจ้ามาไม่ใช่หรือ?
22 อย่าปล้นคนจน เพราะเขาเป็นคนจนและอย่าบีบคั้นคนเข็ญใจที่ประตูเมือง
23 เพราะพระยาห์เวห์จะทรงว่าความแทนพวกเขาและทรงริบชีวิตของผู้ที่ปล้นพวกเขา
24 อย่าเป็นเพื่อนกับคนเจ้าโทโสหรือคบหากับคนขี้โมโห
25 เกรงว่าเจ้าจะเรียนรู้ทางของเขาและเอาตัวเองไปติดกับดัก
26 อย่าเป็นคนในจำพวกที่ให้คำปฏิญาณหรือในจำพวกผู้ค้ำประกันหนี้สิน
27 ถ้าเจ้าไม่มีอะไรชำระหนี้เขาก็จะมายึดที่นอนไปจากเจ้า
28 อย่าย้ายหลักเขตเก่าแก่ซึ่งบรรพบุรุษของเจ้าได้ปักไว้
29 เจ้าเห็นคนที่มีฝีมือในงานของเขาหรือ?เขาจะยืนอยู่เฉพาะพระพักตร์กษัตริย์ทั้งหลายไม่ใช่ยืนต่อหน้าสามัญชน