สุภา‌ษิต 31 TH1971

คำ​ตัก‍เตือน​กษัตริย์

1 ถ้อย‍คำ​ของ​เล‌มู‌เอล พระ‍รา‌ชา​แห่ง​มัส‌สา พระ‍ราช‍ชนนี​ได้​สอน​คำ​นี้​ไว้​แก่​พระ‍องค์

2 อะไร​เล่า ลูก‍แม่​เอ๋ย อะไร​เล่า ลูก​แห่ง​ท้อง​แม่​เอ๋ยอะไร​เล่า ลูก​แห่ง​คำ​ปฏิ‌ญาณ​ของ​แม่​เอ๋ย

3 อย่า​ให้​กำ‌ลัง​ของ​เจ้า​แก่​ผู้หญิงและ​ให้​ทาง​ของ​เจ้า​แก่​ผู้​ทำ‌ลาย​พระ‍รา‌ชา​ใดๆ

4 โอ เล‌มู‌เอล​เอ๋ย ไม่​สม‍ควร​ที่​พระ​รา‌ชาไม่​สม‍ควร​ที่​พระ‍รา‌ชา​จะ​เสวย​เหล้า‍องุ่นหรือ​ผู้​ที่​ครอบ‍ครอง​จะ​ปรารถ‌นา​สุรา

5 เกรง‍ว่า​เขา​จะ​ดื่ม​และ​ลืม​คำ​ที่​ตรา​เป็น​กฎ‍หมาย​นั้น​เสียและ​วินิจ‌ฉัย​ความ​ของ​เจ้า‍ทุกข์​ให้​เขว​ไป

6 จง​ให้​สุรา​แก่​ผู้​ที่​กำ‌ลัง​พินาศและ​น้ำ‍องุ่น​แก่​ผู้​ที่​ทุกข์‍ใจ​อย่าง​ขม‍ขื่น

7 จง​ให้​เขา​ดื่ม​และ​ลืม​ความ​ยาก‍จน​ของ​เขาเพื่อ​จะ​จด‍จำ​ความ​ระทม‍ทุกข์​ของ​เขา​ไม่‍ได้​อีก​ต่อ‍ไป

8 จง​อ้า‍ปาก​ของ​เจ้า​แทน​คน​ใบ้เพื่อ​สิทธิ​ของ​ทุก​คน​ที่​ถูก​ทิ้ง​ร้าง​อยู่

9 จง​อ้า‍ปาก​ของ​เจ้า พิพาก‌ษา​อย่าง​ชอบ‍ธรรมรัก‌ษา​สิทธิ​ของ​คน​จน​และ​คน​ขัด‍สน​ให้​คง​อยู่

คำ​สรร‌เสริญ​ภรรยา​ที่‍ดี

10 ใคร​จะ​พบ​ภรรยา​ที่‍ดีเธอ​ประ‌เสริฐ​ยิ่ง‍กว่า​ทับ‌ทิม​มาก​นัก

11 จิต‍ใจ​ของ​สามี​เธอ​ก็​วาง‍ใจ​ใน​เธอและ​สามี​จะ​ไม่​ขาด​กำ‌ไร

12 เธอ​ทำ​ความ​ดี​ให้​เขา ไม่​ทำ​ความ​ร้ายตลอด​ชีวิต​ของ​เธอ

13 เธอ​แสวง​ขน‍แกะ​และ​ป่านและ​ทำ‍งาน​ด้วย​มือ​อย่าง​เต็ม​ใจ

14 เธอ​เป็น​เหมือน​กำ‌ปั่น​ของ​พ่อ‍ค้าเธอ​นำ​อา‌หาร​ของ​เธอ​มา​จาก​ที่​ที่​ไกล

15 เธอ​ลุก‍ขึ้น​ตั้ง‍แต่​ยัง​มืด​อยู่และ​จัด​อา‌หาร​ให้​ครัว‍เรือน​ของ​เธอและ​จัด​งาน​ให้​แก่​สาว‍ใช้​ของ​เธอ

16 เธอ​พิเคราะห์​ดู​ไร่‍นา​แล้ว​ก็​ซื้อ​ไว้ด้วย​ผล​น้ำ‍มือ​ของ​เธอ เธอ​ปลูก​สวน‍องุ่น

17 เธอ​คาด​เอว​ของ​เธอ​ด้วย​กำ‌ลังและ​กระ‌ทำ​ให้​แขน​ของ​เธอ​เข้ม‍แข็ง

18 เธอ​รู้‍ว่า​สิน‍ค้า​ของ​เธอ​จะ​ได้​กำ‌ไรกลาง‍คืน​ตะเกียง​ของ​เธอ​ก็​ไม่​ดับ

19 เธอ​ยื่น​มือ​ออก​จับ​ไนและ​มือ​ของ​เธอ​จับ​เครื่อง‍ปั่น

20 เธอ​หยิบ​ยื่น​ให้​คน​ยาก‍จนเธอ​ยื่น​มือ​ออก​ช่วย​คน​ขัด‍สน

21 เธอ​ไม่​กลัว​หิมะ​มา​ทำ​อัน‌ตราย​แก่​คน​ใน​ครัว‍เรือน​ของ​เธอเพราะ​เขา​สวม​เสื้อ​สอง​ชั้น

22 เธอ​ทำ​ผ้า‍ปู​สำ‌หรับ​เธอเสื้อ‍ผ้า​ของ​เธอ​ทำ​ด้วย​ผ้า‍ลินิน​เนื้อ​ละเอียด​และ​ผ้า‍สีม่วง

23 สามี​ของ​เธอ​เป็น​ที่​รู้‍จัก​ที่​ประ‌ตู​เมืองเมื่อ​ท่าน​นั่ง​อยู่​ใน​หมู่​พวก‍ผู้‍ใหญ่​ของ​แผ่น‍ดิน​นั้น

24 เธอ​ทำ​เครื่อง‍แต่ง‍กาย​ด้วย​ผ้า‍ลินิน​ไว้​ขายเธอ​ส่ง​ผ้า‍คาด‍เอว​ให้​แก่​พ่อ‍ค้า

25 กำ‌ลัง​และ​ความ​สง่า‍ผ่า‍เผย​เป็น​อา​ภรณ์​ของ​เธอเธอ​หัวเราะ​ให้​แก่​เหตุ‍การณ์​ที่​จะ​มา​ถึง

26 เธอ​อ้า‍ปาก​กล่าว​ด้วย​สติ‍ปัญ‌ญาและ​คำ​สอน​เจือ​ความ​เอ็น‍ดู​อยู่​ที่​ลิ้น​ของ​เธอ

27 เธอ​ดูแล​การ‍งาน​ใน​ครัว‍เรือน​ของ​เธอและ​ไม่​ชุบ‍มือ‍เปิบ

28 ลูกๆ​ของ​เธอ​ตื่น​ขึ้น​มา​ก็​ชม‍เชย​เธอสามี​ของ​เธอ​ก็​สรร‌เสริญ​เธอ

29 ว่า “สตรี​เป็น​อัน​มาก​ทำ​อย่าง‍ดี​เลิศแต่​เธอ​เลิศ​ยิ่ง‍กว่า​เขา​ทั้ง‍หมด”

30 เสน่ห์​เป็น​ของ​หลอก‍ลวง และ​ความ​งาม​ก็​เปล่า​ประ‌โยชน์แต่​สตรี​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า สม‍ควร​ได้​รับ​คำ​สรร‌เสริญ

31 จง​ให้​เธอ​รับ​ผล​แห่ง​น้ำ‍มือ​ของ​เธอและ​ให้​การ‍งาน​ของ​เธอ​สรร​เสริญ​เธอ​ที่​ประ‌ตู​เมือง

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31