สุภา‌ษิต 12 TH1971

1 ผู้​ใด​ที่​รัก​วินัย​ก็​รัก​ความ​รู้แต่​บุค‌คล​ที่​เกลียด​การ​ตัก‍เตือน​ก็​เป็น​คน​โฉด

2 คน​ดี​เป็น​ที่​โปรด‌ปราน​ของ​พระ‍เจ้าแต่​คน​ที่​คิด​การ​ชั่ว‍ร้าย​พระ‍องค์​ทรง‍ลง‍โทษ

3 คน​จะ​ตั้ง​อยู่​ด้วย​ความ​โหด‍ร้าย​ไม่​ได้แต่​ราก​ของ​คน​ชอบ‍ธรรม​จะ​ไม่​รู้​จัก​เคลื่อน​ย้าย

4 ภรรยา​ดี​เป็น​มง‌กุฎ​ของ​สามี​ตนแต่​นาง​ผู้​ที่​นำ​ความ​อับ‍อาย​มา​ก็​เหมือน​ความ เน่า‍เปื่อย​ใน​กระ‌ดูก​สามี

5 ความ​คิด​ของ​คน​ชอบ‍ธรรม​นั้น​ยุติ‍ธรรมแต่​คำ‍หา‌รือ​ของ​คน​ชั่ว‍ร้าย​นั้น​ทร‌ยศ

6 ถ้อย‍คำ​ของ​คน​ชั่ว‍ร้าย​หมอบ​คอย​เอา​โล‌หิตแต่​ปาก​ของ​คน​เที่ยง‍ธรรม ช่วย​คน​ให้​รอด

7 คน​ชั่ว‍ร้าย​คว่ำ​แล้ว​และ​ไม่‍มี​อีกแต่​เรือน​ของ​คน​ชอบ‍ธรรม​ยัง​ดำ‌รง​อยู่

8 คน​จะ​ได้​คำ​ชม‍เชย​ตาม​สา‌มัญ​สำ‌นึก​ที่‍ดี​ของ​เขาแต่​คน​ที่​ความ​คิด​ตลบ‍ตะแลง​ก็​เป็น​ที่​ดู‍หมิ่น

9 ผู้‍น้อย​ที่​ทำ‍มา‍หา‍กิน​เองก็​ดี​กว่า​คน​ที่​ทำ​ที​ว่า​เป็น​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​แต่​ขาด​อา‌หาร

10 คน​ชอบ‍ธรรม​ย่อม​เห็น‍แก่​ชีวิต​สัตว์​ของ​เขาแต่​ความ​กรุณา​ของ​คน​โหด‍ร้าย​คือ​ความ​ดุร้าย

11 บุค‌คล​ที่​ไถ‍นา​ของ​ตน​จะ​มี​อา‌หาร​อุดมแต่​บุค‌คล​ที่​ติด‍ตาม​การ​งาน​ที่​ไร้​ค่า ย่อม​ไม่‍มี​สา‌มัญ​สำ‌นึก

12 หอ‍คอย​แข็ง‍แรง​ของ​คน​ชั่ว‍ร้าย​ปรัก​หัก​พัง​สิ้นแต่​ราก​ของ​คน​ชอบ‍ธรรม​ตั้ง​มั่น‍คง​อยู่

13 คน​ชั่ว‍ร้าย​ย่อม​ติด​บ่วง​โดย​การ​ละเมิด​แห่ง​ริม‍ฝี‍ปาก​ของ​ตนแต่​คน​ชอบ‍ธรรม​หนี​พ้น​จาก​ความ​ลำ‌บาก

14 จาก​ผล​แห่ง​ถ้อย‍คำ​ของ​ตน​คน​ก็​อิ่ม​ใจ​ใน​ความ​ดีและ​ผล‍งาน​แห่ง​มือ​ของ​เขา​ก็​กลับ​มา​หา​เขา

15 ทาง​ของ​คน​โง่​นั้น​ถูก‍ต้อง​ใน​สาย‍ตา​ของ​เขา​เองแต่​ปราชญ์​ย่อม​ฟัง​คำ​แนะ‍นำ

16 จะ​รู้​ความ​ร้อน​ใจ​ของ​คน​โง่​ได้​ทันทีแต่​คน​ที่​หยั่ง‍รู้​ย่อม​ไม่​นำ​พา​ต่อ​การ​ดู‍ถูก

17 บุค‌คล​ผู้​พูด​ความ​จริง​ให้​หลัก‍ฐาน​ที่​ซื่อ‍ตรงแต่​พยาน‍เท็จ​กล่าว​คำ‍หลอก​ลวง

18 มี​บาง‍คน​ที่​คำ‍พูด​พล่อยๆ​ของ​เขา​เหมือน​ดาบ​แทงแต่​ลิ้น​ของ​ปราชญ์​นำ​การ​รัก‌ษา​มา​ให้

19 ริม​ฝี‍ปาก​ที่​พูด​จริง​ทน​อยู่​ได้​เป็น​นิตย์แต่​ลิ้น​ที่​พูด​มุสา​อยู่​ได้​เพียง​ประ‌เดี๋ยว​เดียว

20 ความ​หลอก‍ลวง​อยู่​ใน​ใจ​ของ​บรร‌ดา​ผู้​คิด​แผน​การ​ชั่ว‍ร้ายแต่​บรร‌ดา​ผู้​กะ​แผน‍งาน​ที่‍ดี​มี​ความ​ชื่น‍บาน

21 ไม่‍มี​ความ​ชั่ว​ตก​อยู่​กับ​คน​ชอบ​ธรรมแต่​คน​ชั่ว‍ร้าย​เต็ม​ด้วย​ความ​ลำ‌บาก

22 ริม​ฝี‍ปาก​ที่​พูด​มุสา​เป็น​ที่​น่า​เกลียด​น่า​ชัง​แก่​พระ‍เจ้าแต่​บรร‌ดา​ผู้​ที่​ประ‌พฤติ​ความ​ซื่อ‍สัตย์​เป็น​ที่​ปีติ‍ยินดี​แด่​พระ‍องค์

23 คน​ที่​หยั่ง‍รู้​ย่อม​เก็บ​ความ​รู้​ไว้แต่​คน​โง่​ป่าว‍ร้อง​ความ​โง่​ของ​ตน

24 มือ​ของ​คน​ที่​ขยัน‍ขัน‍แข็ง​จะ​ครอบ‍ครองฝ่าย​คน​เกียจ‍คร้าน​จะ​ถูก​บัง‍คับ​ให้​ทำ‍งาน​โย‌ธา

25 ความ​กระ‌วน‍กระ‌วาย​ของ​คน​ถ่วง​เขา​ลงแต่​ถ้อย‍คำ​ที่‍ดี​กระ‌ทำ​ให้​เขา​ชื่น​ชม

26 คน​ชอบ‍ธรรม​หัน​จาก​ทาง​ชั่ว‍ร้าย​แต่​ทาง​ของ​คน​ชั่ว‍ร้าย นำ​เขา​เอง​ให้​เจิ่น​ไป

27 คน​เกียจ‍คร้าน​จะ​จับ​เหยื่อ​ของ​เขา​ไม่‍ได้แต่​คน​ขยัน‍ขัน‍แข็ง​จะ​ได้​ทรัพย์​ศฤง‌คาร​ประ‌เสริฐ

28 ใน​วิถี​ของ​ความ​ชอบ‍ธรรม​เป็น​ชีวิตแต่​ทาง​ของ​ความ​ผิด​นำ​ไป​ถึง​ความ​มร‌ณา

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31