สุภา‌ษิต 27 TH1971

1 อย่า​คุย​อวด​ถึง​พรุ่ง‍นี้เพราะ​เจ้า​ไม่​ทราบ​ว่า​วัน​หนึ่งๆ​จะ​นำ​อะไร​มา​ให้​บ้าง

2 จง​ให้​คน​อื่น​สรร‌เสริญ​เจ้า และ​ไม่​ใช่​ปาก​ของ​เจ้า​เองให้​คน​ต่าง​ถิ่น​สรร‌เสริญ ไม่‍ใช่​ริม​ฝี‍ปาก​ของ​เจ้า​เอง

3 หิน​ก็​หนัก และ​ทราย​ก็​มี​น้ำ‍หนักแต่​การ‍ยั่ว‍เย้า​ของ​คน‍โง่ ก็​หนัก​ยิ่ง‍กว่า​ทั้ง‍สอง​อย่าง​นั้น

4 ความ​พิโรธ​ก็​ดุร้าย ความ​โกรธ​ก็​ท่วม‍ท้นแต่​ใคร​จะ​ยืน​ต่อ‍หน้า​ความ​ริษ‌ยา​ได้

5 ว่า​กัน​ต่อ‍หน้าดี​กว่า​รัก​กัน​ลับๆ

6 บาด‍แผล​ที่​มิตร​ทำ​ก็​สุจริตแต่​การ‍จุบ​ของ​ศัตรู​นั้น​มาก​เกิน​ความ‍จริง

7 บุค‌คล​ที่​อิ่ม​แล้ว น้ำ‍ผึ้ง​ก็​น่า​เบื่อแต่​สำ‌หรับ​ผู้​ที่​หิว ทุก​สิ่ง​ที่​ขม​ก็​กลับ​หวาน

8 คน​ที่​เจิ่น​ไป​จาก​บ้าน​ของ​ตนก็​เหมือน​นก​ที่​เจิ่น​ไป​จาก​รัง​ของ​มัน

9 น้ำ‍มัน​และ​น้ำ‍หอม​กระ‌ทำ​ให้​ใจ​ยินดี และ​คำ‍เตือน​สติ​อัน​อ่อน‍หวาน​ของ​เพื่อน​ก็​เป็น​ที่ ให้​ชื่น‍ใจ6

10 อย่า​ทอด‍ทิ้ง​มิตร​ของ​เจ้า และ​มิตร​ของ​บิดา​เจ้าและ​อย่า​ไป​ที่​เรือน​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ใน​วัน​ลำ‌บาก​ยาก‍เย็น​ของ​เจ้าเพื่อน‍บ้าน​ที่​อยู่​ใกล้ดี​กว่า​พี่‍น้อง​ที่​อยู่​ห่าง‍ไกล

11 บุตร‍ชาย​ของ​เรา​เอ๋ย จง​ฉลาด และ​กระ‌ทำ​ใจ​ของ​เรา​ให้​ยินดีเพื่อ​เรา​จะ​ตอบ​บุค‌คล​ที่​ตำ‌หนิ​เรา​ได้

12 คน​หยั่ง‍รู้ เห็น​อัน‌ตราย​และ​ซ่อน​ตัว​ของ​เขา​เสียแต่​คน‍เขลา​เดิน​เรื่อย‍ไป และ​รับ​อัน‌ตราย​นั้น

13 จง​ยึด​เสื้อ‍ผ้า​ของ​เขา​ไว้ เมื่อ​เขา​เป็น​ประ‌กัน​ให้​คน​อื่นและ​ยึด​ตัว​เขา​ไว้ เมื่อ​เขา​รับ​ประ‌กัน​หญิง​ต่าง​ด้าว

14 บุค‌คล​ที่​ตื่น​แต่​เช้า‍มืด​ไป​อวย‍พร​เพื่อน‍บ้าน​ด้วย​เสียง‍ดังเขา​กลับ​จะ​เห็น​ว่า​เป็น​คำ‍สาป​แช่ง

15 ฝน​ย้อย​แปะๆ​ไม่​หยุด​ใน​ฤดู‍ฝน​ฉัน‍ใดผู้หญิง​ที่​ขี้‍ทะ‌เลาะ​ก็​เหมือน‍กัน​ฉัน‍นั้น

16 ที่​จะ​ยับ‍ยั้ง​เธอ​ก็​เหมือน​ยับ‍ยั้ง​ลมหรือ​กอบ​น้ำ‍มัน​ด้วย​มือ‍ขวา

17 เหล็ก​ลับ​เหล็ก​ได้คน​หนึ่ง​ก็​ลับ​เพื่อน​ของ​ตน​ได้

18 บุค‌คล​ที่​ดูแล​ต้น‍มะเดื่อ​จะ​ได้​กิน​ผล​ของ​มันและ​บุค‌คล​ที่​ระแวด‍ระวัง​นาย​ของ​ตน​จะ​ได้​รับ​เกียรติ

19 ใน​น้ำ คน​เห็น​หน้า​คน​ฉัน‍ใดความ​คิด​ของ​คน​ก็​ส่อ​คน​ฉัน‍นั้น

20 แดน​ผู้‍ตาย​และ​แดน​พินาศ​ไม่​รู้‍จัก​อิ่มตา​ของ​คน​เรา​ก็​ไม่​รู้‍จัก​อิ่ม

21 เบ้า​มี​ไว้​สำ‌หรับ​เงิน เตา‍ถลุง​มี​ไว้​สำ‌หรับ​ทอง‍คำคำ​สรร‌เสริญ​ของ​คน​จะ​พิสูจน์​คน

22 เอา​คน‍โง่​ใส่​ครก​ตำ​ด้วย​สากพร้อม​กับ​ข้าว‍ต้มคน‍โง่​ก็​ยัง​โง่​อยู่​นั่น​เอง

23 จง​รู้​ความ​ทุกข์​สุข​ของ​ฝูง​แพะ​แกะ​ของ​เจ้า​ให้‍ดีและ​จง​เอา​ใจ​ใส่​ฝูง​โค​ของ​เจ้า

24 เพราะ​ความ​มั่ง‍คั่ง​ไม่‍ได้​ทน​อยู่​ได้​เป็น​นิตย์และ​มง‌กุฎ​ทน​อยู่​ได้​ทุก​ชั่ว​ชาติ​พันธุ์​หรือ

25 เมื่อ​เก็บ​หญ้า‍แห้ง​ไป​แล้ว และ​หญ้า​งอก​ใหม่​ปรา‌กฏ​ขึ้น​มาและ​เขา​เก็บ​ผัก​หญ้า​ต่างๆ ที่​ภูเขา​กัน​แล้ว

26 เมื่อ​นั้น​ลูก‍แกะ​จะ​ให้​เสื้อ‍ผ้า​แก่​เจ้าและ​แพะ​ก็​จะ​เป็น​ค่า​นา

27 จะ​มี​นม​แพะ​เป็น​อา‌หาร​แก่​เจ้า​เพียง‍พอทั้ง​เป็น​อา‌หาร​แก่​ครัว‍เรือน​ของ​เจ้าและ​เป็น​เครื่อง​ยัง​ชีพ​สาว‍ใช้​ของ​เจ้า

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31