1 เกียรติยศไม่เหมาะสมกับคนโง่เช่นเดียวกับหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเกี่ยว
2 คำแช่งสาปที่ไร้เหตุผลย่อมไม่มาเกาะเช่นเดียวกับนกกระจอกที่กำลังโผไปมาและ นกนางแอ่นที่กำลังบิน
3 แส้ สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลาและไม้เรียวสำหรับหลังคนโง่
4 อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขาเกรงว่าเจ้าเองจะเป็นเหมือนเขาเข้า
5 จงตอบคนโง่ตามความโง่ของเขาเกรงว่าเขาจะฉลาดในสายตาของเขาเอง
6 บุคคลที่ส่งข่าวไปด้วยมือของคนโง่ก็ตัดเท้าของเขาเองออกและดื่มความเสียหาย
7 สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนขาของคนพิการที่ห้อยลงมาอย่างไร้ประโยชน์
8 บุคคลผู้ให้เกียรติแก่คนโง่ก็เหมือนผู้ที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง
9 สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนต้นกระชับอยู่ในมือคนขี้เมา
10 บุคคลที่จ้างคนโง่หรือคนขี้เมาที่ผ่านไปก็เหมือนนักธนูที่ยิงคนทุกคนไม่เลือกหน้า
11 คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีกก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา
12 ท่านเห็นคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดหรือยังมีหวังในคนโง่ได้มากกว่าในคนเช่นนั้น
13 คนเกียจคร้านพูดว่า “มีราชสีห์อยู่ที่ถนนมีสิงห์อยู่ที่ลานเมือง”
14 ประตูหันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใดคนเกียจคร้าน ก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขา
15 คนเกียจคร้านฝังมือของเขาไว้ในชามเขาเหน็ดเหนื่อยที่จะนำมือกลับมาที่ปากของตน
16 คนเกียจคร้านเห็นว่าตัวเองฉลาดกว่าคนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม
17 บุคคลที่เข้ายุ่งในการทะเลาะวิวาทซึ่งไม่ใช่เรื่องของเขาเองก็เหมือนคนจับหูสุนัขตัวที่กำลังผ่านไป
20 เพราะขาดฟืน ไฟก็ดับและที่ไหนที่ไม่มีคนซุบซิบ การทะเลาะวิวาทก็หยุดไป
21 ถ่านเป็นเชื้อเพลิง และฟืนเป็นเชื้อไฟฉันใดคนที่มักทะเลาะวิวาทก็เป็นเชื้อการวิวาทฉันนั้น
22 ถ้อยคำของคนปากบอนเป็นอาหารอร่อยมันลงไปยังส่วนข้างในของร่างกาย
23 ริมฝีปากที่ราบรื่นกับใจที่ชั่วร้ายก็เหมือนน้ำยาเคลือบที่อาบอยู่บนภาชนะดิน
24 บุคคลที่เกลียดผู้อื่น ก็สอพลอด้วยลิ้นของตนและตอแหลอยู่ในใจ
25 เมื่อเขาพูดอย่างใจกรุณาอย่าเชื่อเขาเพราะมีสิ่งน่าเกลียดน่าชังร้อยแปดอยู่ในใจของเขา
26 ถึงแม้เขาจะปิดความเกลียดชังของเขาไว้ด้วยเล่ห์ความชั่วร้ายของเขาเผยออกในที่ประชุม
27 บุคคลที่ขุดหลุมพราง เขาจะตกลงไปเองผู้ใดให้ก้อนหินกลิ้งมา มันจะกลับทับเขาเอง
28 ลิ้นที่มุสาเกลียดชังผู้ที่มันทำลายและปากที่ป้อยอก็ทำความพินาศ