1 บุตรชายของเราเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของเราจงสะสมบัญญัติของเราไว้กับเจ้า
2 จงรักษาบัญญัติของเรา และดำรงชีวิตอยู่จงรักษาคำสอนของเราอย่างกับแก้วตาของเจ้า
3 มัดมันไว้ที่นิ้วมือของเจ้าเขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งใจของเจ้า
4 จงพูดกับปัญญาว่า “เธอเป็นพี่สาวของฉัน”และจงเรียกความรอบรู้ว่า “เพื่อนสนิท”
5 เพื่อปัญญานี้จะพิทักษ์เจ้าไว้ให้พ้นจากหญิงชั่วจากหญิงสัญจรที่พูดจาพะเน้าพะนอ
6 เพราะที่หน้าต่างบ้านของเราเราได้มองออกไปตามบานเกล็ด
7 เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลาและท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้นก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้สามัญสำนึก
8 ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนางเดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง
9 ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด
10 และนี่แน่ะ หญิงคนหนึ่งมาพบเขาแต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์
11 นางจัดจ้านและหัวเห็ดเท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน
12 ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมืองและนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม
13 นางฉวยเขาได้และจุบเขานางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า
14 “ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชาและวันนี้ฉันได้แก้บนแล้ว
15 ฉันจึงออกมาหาเธอเสาะเธอ และฉันพบเธอแล้ว
16 ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุมเป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ
17 ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบกฤษณา และอบเชย
18 มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้าให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก
19 เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้านเขาไปทางไกล
20 เขาเอาเงินไปถุงหนึ่งพอวันเพ็ญเขาจึงกลับมา”
21 นางหว่านล้อมด้วยวาจาโอ้โลมนางบังคับเขาด้วยคำพูดพะเน้าพะนอ
22 เขาก็ติดตามนางไปทันทีอย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่าหรืออย่างกวางติดแน่น
23 จนลูกธนูปักเข้าไปถึงตับอย่างนกรนเข้าไปหาบ่วงเขาหาทราบไม่ว่า นี่มีค่าถึงชีวิต
24 โอ บุตรชายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราและจงตั้งใจต่อถ้อยคำจากปากของเรา
25 อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนางอย่าเจิ่นอยู่ในวิถีของนางนั้น
26 เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมากเออ บรรดาที่นางฆ่าเสียนั้นก็เป็นจำนวนมากมาย
27 เรือนของนางเป็นทางไปสู่แดนผู้ตายลงไปถึงห้วงแห่งความตาย