สุภา‌ษิต 20 TH1971

1 เหล้า‍องุ่น​ให้​เกิด​การ​เยาะ‍เย้ย และ​สุรา​ก็​ให้​เกิด​เป็น​พาล​เกเรผู้​ใด​ยอม​ให้​มัน​พา​เจิ่น​ไป ก็​ไม่​เป็น​คน​ฉลาด

2 ความ​พิโรธ​อัน​น่า​ครั่น‍คร้าม​ของ​พระ‍รา‌ชา ก็​เหมือน​สิงห์​หนุ่ม​คำ‌รามผู้​ใด​ยั่ว‍เย้า​พระ‍องค์​ให้​กริ้ว​ก็​เสี่ยง​ชีวิต​ของ​ตน‍เอง

3 ที่​จะ​รัก‌ษา​ตน​ให้​พ้น​การ​วิวาท​ก็​เป็น​เกียรติแต่​คน​โง่​ทุก​คน​จะ​ทะเลาะ​วิวาท​กัน

4 คน​เกียจ‍คร้าน​ไม่​ไถ‍นา​ใน​หน้า​นาเขา​จะ​แสวง‍หา​เมื่อ​ถึง​ฤดู​เกี่ยว​แต่​ไม่​พบ​อะไร​เลย

5 ความ​ประ‌สงค์​ใน​ใจ​ของ​คน​เหมือน​น้ำ​ลึกแต่​คน​ที่​มี​ความ​เข้า‍ใจ​จะ​สา‌มารถ​โพง​มัน​ออก​มา​ได้

6 คน​เป็น​อัน​มาก​ป่าว‍ร้อง​ความ​จง‍รัก​ภักดี​ของ​เขา​เองแต่​ใคร​จะ​หา​คน​สัตย์‍ซื่อ​พบ​เล่า

7 คน​ชอบ‍ธรรม​ผู้​ดำ‌เนิน​ใน​ความ​สัตย์‍ซื่อ​ของ​ตนบุตร‍ชาย​ของ​เขา​ที่​เกิด​ตาม​เขา​มา​ย่อม​ได้​รับ​พร

8 พระ‍รา‌ชา​ผู้​ประ‌ทับ​บน​บัล‌ลังก์​พิพาก‌ษาย่อม​ทรง‍ฝัด​ความ​ชั่ว​ออก​ด้วย​พระ‍เนตร​ของ​พระ‍องค์

9 ผู้​ใด​จะ​กล่าว​ได้​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​ได้​กระ‌ทำ​ใจ​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ให้​สะอาด​แล้วข้าพ‌เจ้า​บริ‌สุทธิ์​พ้น​บาป​ของ​ข้าพ‌เจ้า”

10 ลูก‍ตุ้ม​ฉ้อ​และ​เครื่อง‍ตวง​โกงทั้ง‍สอง​เป็น​ที่​น่า​เกลียด​น่า​ชัง​แก่​พระ‍เจ้า​เหมือนๆ​กัน

11 แม้​เด็กๆ​ก็​แสดง‍ตัว​โดย​การ​ประ‌พฤติ​ของ​เขาว่า​สิ่ง​ที่​เขา​กระ‌ทำ​จะ​บริ‌สุทธิ์​และ​ถูก‍ต้อง​หรือ‍ไม่

12 หู​ที่​ฟัง​ได้​และ​ตา​ที่​มอง‍เห็นพระ‍เจ้า​ทรง​สร้าง​มัน​ทั้ง‍สอง

13 อย่า​รัก​การ​หลับ‍ใหล เกรง‍ว่า​เจ้า​จะ​มา​ถึง​ความ​ยาก‍จนจง​ลืม‍ตา​ของ​เจ้า และ​เจ้า​จะ​ได้​กิน​อิ่ม

14 ผู้​ซื้อ​พูด​ว่า “เลว เลว”แต่​เมื่อ​เขา​ไป​แล้ว​เขา​จึง​อวด

15 มี​ทอง‍คำ​และ​ทับ‌ทิม​มี​ค่า​เป็น​อัน​มากแต่​ริม​ฝี‍ปาก​ที่​มี​ความ​รู้​ก็​เป็น​เพชร‍นิล‍จิน‌ดา​ประ‌เสริฐ

16 จง​ยึด​เสื้อ‍ผ้า​ของ​เขา​ไว้ เมื่อ​เขา​เป็น​ประ‌กัน​ให้​คน​อื่นและ​ยึด​ตัว​เขา​ไว้ เมื่อ​เขา​ประ‌กัน​คน​ต่าง​ด้าว

17 อา‌หาร​ที่​ได้​มา​ด้วย​การ​หลอก‍ลวง​มี​รส‍หวาน​แก่​ผู้​ได้​มาแต่​ภาย‍หลัง​ปาก​ของ​เขา​จะ​มี​แต่​กรวด

18 แผน‍งาน​ดำ‌รง​อยู่​ได้​ด้วย​การ​ปรึก‌ษา​หา‌รือจง​ทำ​สง‌คราม​ด้วย​มี​การ​นำ​ที่​ฉลาด

19 บุค‌คล​ที่​เที่ยว​ซุบ‍ซิบ​ไป​ก็​เผย​ความ​ลับ​ให้​กระ‌จายฉะนั้น​อย่า​เข้า​สัง‌คม​กับ​คน​ปาก​บอน

20 ถ้า​คน​หนึ่ง​คน​ใด​แช่ง​บิดา​หรือ​มารดา​ของ​ตนประ‌ทีป​ของ​เขา​จะ​ดับ​มืด‍มิด

21 มร‌ดก​ที่​ได้​รับ​มา​อย่าง​ชิง‍สุก‍ก่อน​ห่ามที่​สุด​ปลาย​ก็​ไม่​เป็น​มง‌คล

22 อย่า​พูด​ว่า “ข้า​จะ​แก้‍แค้น​ความ​ชั่ว”จง​รอ​คอย​พระ‍เจ้า พระ‍องค์​จะ​ทรง‍ช่วย​เจ้า

23 ลูก‍ตุ้ม​ฉ้อ‍ฉล​เป็น​ที่​น่า​เกลียด​น่า​ชัง​แก่​พระ‍เจ้าและ​ตรา‍ชู​ที่​โกง​ก็​เลว​พอๆ​กัน

24 ย่าง‍เท้า​ของ​มนุษย์​นั้น​พระ‍เจ้า​ทรง​เป็น​ผู้​สั่งแล้ว​คน​จะ​เข้า‍ใจ​ทาง​ของ​เขา​เอง​ได้​อย่าง‍ไร

25 ที่​คน​จะ​พูด​พล่อยๆ​ว่า “นี่​เป็น​ของ​บริ‌สุทธิ์” ก็​เป็น​บ่วง​ดัก​ตน‍เองแล้ว​จะ​มา​คิด​ได้​เมื่อ​ปฏิ‌ญาณ​ไป​แล้ว

26 พระ‍รา‌ชา​ที่​ฉลาด​ย่อม​ฝัด​คน​ชั่ว‍ร้ายแล้ว​ทรง‍ขับ​กง‍จักร​ทับ​เขา

27 มโน‍ธรรม​ของ​มนุษย์​เป็น​ประ‌ทีป​ของ​พระ‍เจ้าส่อง​ดู​ส่วน‍ลึก​ที่‍สุด​ของ​เขา​ทั้ง​สิ้น

28 ความ​จง‍รัก‍ภักดี​และ​ความ​ซื่อ‍สัตย์​สงวน​พระ‍รา‌ชา​ไว้และ​ความ​ชอบ‍ธรรม​ก็​เชิด‍ชู​พระ‍ที่‍นั่ง​ของ​พระ‍องค์​ไว้

29 ศักดิ์‍ศรี​ของ​คน​หนุ่ม คือ​กำ‌ลัง​ของ​เขาแต่​ความ​งาม​ของ​คน​แก่​คือ​ผม​หงอก​ของ​เขา

30 การ​เฆี่ยน​ที่​ให้​เป็น​บาด‍แผล ก็​ชำระ​ความ​ชั่ว​เสียการ​โบย‍ตี​กระ‌ทำ​ให้​ส่วน​ลึก​ที่​สุด​สะอาด‍สะอ้าน

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31