1 บุคคลที่ถูกตักเตือนบ่อยๆ แต่ยังแข็งคอประเดี๋ยวคอจะหัก รักษาไม่ได้
2 เมื่อคนชอบธรรมทวีอำนาจ ประชาชนก็เปรมปรีดิ์แต่เมื่อคนชั่วร้ายครอบครองประชาชนก็คร่ำครวญ
3 บุคคลผู้รักปัญญาย่อมทำให้บิดาของเขายินดีแต่ผู้ที่คบค้าหญิงแพศยาก็ผลาญทรัพย์สิ่งของของเขา
4 พระราชาทรงให้เสถียรภาพแก่แผ่นดินด้วยความยุติธรรมแต่องค์ที่ทรงบีบคั้นเอาของกำนัลก็ทำให้แผ่นดินย่อยยับ
5 คนที่ป้อยอเพื่อนบ้านของตนย่อมกางข่ายไว้ดักเท้าของเขา
6 คนชั่วติดกับอยู่ในความทรยศของตนแต่คนชอบธรรมร้องเพลงและเปรมปรีดิ์
7 คนชอบธรรมรู้จักสิทธิของคนยากจนคนชั่วร้ายไม่เข้าใจความรู้อย่างนี้
8 คนมักเยาะเย้ยกระทำบ้านเมืองให้ลุกเป็นไฟแต่ปราชญ์แปรความโกรธเกรี้ยวไปเสีย
9 ถ้าปราชญ์มีเรื่องโต้เถียงกับคนโง่คนโง่ก็ดุเดือด ทั้งหัวเราะและไม่มีวันสงบลงได้
10 คนที่กระหายเลือดย่อมเกลียดคนที่ไร้ตำหนิและคนชั่วร้ายแสวงชีวิตของเขา
11 คนโง่ย่อมให้ความโกรธของเขาพลุ่งออกมาเต็มที่แต่ปราชญ์ย่อมยับยั้งโทสะไว้เงียบๆ
12 ถ้าผู้ครอบครองเชื่อฟังความเท็จข้าราชการของท่านก็พลอยชั่วร้ายทั้งสิ้น
13 คนยากจนและผู้บีบบังคับมักมาประจัญหน้ากันเสมอและพระเจ้าประทานความสว่างแก่ตาของคนทั้งสอง
14 ถ้าพระราชาพิพากษาคนยากจนด้วยความเที่ยงธรรมพระที่นั่งของพระองค์จะสถาปนาอยู่เป็นนิตย์
15 ไม้เรียวและคำตักเตือนให้เกิดปัญญาแต่ถ้าปล่อยเด็กไว้แต่ลำพังจะนำความอับอาย มาสู่มารดาของตน
16 เมื่อคนชั่วร้ายอยู่ในอำนาจหน้าที่การทรยศก็ทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะมองดูความล่มจมของเขา
17 จงฝึกสอนบุตรชายของเจ้า และเขาจะให้เจ้าได้หยุดพักเออ เขาจะให้ความปีติยินดีแก่ใจของเจ้า
18 ที่ใดๆที่ไม่มีการเผยธรรม ประชาชนก็ละทิ้งความ ยับยั้งชั่งใจเสียแต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติจะเป็นสุข
19 สักแต่ใช้คำพูดเท่านั้นจะฝึกสอนคนใช้ไม่ได้เพราะถึงแม้เขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่ฟัง
20 เจ้าเห็นคนที่ปากไวหรือยังมีหวังในคนโง่มากกว่าเขา
21 บุคคลที่ทนุถนอมคนใช้ของตนตั้งแต่เด็กๆที่สุดจะเห็นว่าเขาเป็นผู้รับมรดกของตน
22 คนเจ้าโมโหย่อมเร้าการวิวาทและคนที่มักโกรธก็เป็นเหตุให้มีการทรยศมากขึ้น
23 ความเย่อหยิ่งของคนนำเขาให้ต่ำลงแต่คนที่มีใจถ่อมจะได้รับเกียรติ
24 ผู้เข้าส่วนกับขโมยก็เกลียดชังชีวิตของตนเขาได้ยินคำสาบาน แต่ไม่เปิดเผยอะไรเลย
25 การกลัวคนวางบ่วงไว้แต่บุคคลที่วางใจในพระเจ้าก็ปลอดภัย
26 คนเป็นอันมากแสวงความพอใจจากผู้ครอบครองแต่คนจะได้ความยุติธรรมจากพระเจ้า
27 คนอธรรมเป็นที่สะอิดสะเอียนแก่คนชอบธรรมแต่คนตรงกลับเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่คนชั่วร้าย