6 พระพรอยู่บนศีรษะของผู้ชอบธรรมแต่ความทารุณท่วมปากคนชั่วร้าย
7 การระลึกถึงของคนชอบธรรมเป็นพระพรแต่ชื่อเสียงของคนชั่วร้ายจะเน่าเสีย
8 ใจที่ประกอบด้วยปัญญาจะสนใจในบัญญัติแต่คนที่พูดโง่ๆจะถึงความพินาศ
9 ผู้ใดที่ดำเนินในความสัตย์ซื่อก็ดำเนินอย่างมั่นคงดีแต่ผู้ที่ทำทางของตนให้ชั่วก็จะปรากฏแจ้งแก่คนอื่น
10 ผู้ที่ขยิบตาก็ก่อความยุ่งยากแต่ผู้ที่ตักเตือนอย่างกล้าหาญจะสร้างสันติภาพ
11 ปากของคนชอบธรรมเป็นบ่อน้ำชีวิตแต่ปากของคนชั่วร้ายปิดบังความทารุณ
12 ความเกลียดชังเร้าให้เกิดความวิวาทแต่ความรักครอบงำบรรดาการทรยศเสีย