15 คนเขลาเชื่อถือทุกอย่างแต่คนหยั่งรู้มองดูว่าเขากำลังไปทางไหน
16 คนมีปัญญาก็ระวังตัวและหันเสียจากความชั่วร้ายแต่คนโง่ขาดความยับยั้งและสะเพร่า
17 คนโมโหร้ายประพฤติโง่เขลาแต่คนเฉลียวฉลาดนั้นอดทน
18 คนเขลาได้ความโง่แต่คนหยั่งรู้ก็มีความรู้เป็นมงกุฎ
19 คนชั่วร้ายกราบคนดีคนชั่วร้ายกราบอยู่ที่ประตูเมืองของคนชอบธรรม
20 คนยากจนนั้นแม้เพื่อนบ้านของตนก็รังเกียจแต่คนมั่งคั่งมีสหายมากมาย
21 บุคคลที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนก็เป็นคนบาปแต่บุคคลที่เอ็นดูคนยากจนก็อยู่เป็นสุข