20 คนยากจนนั้นแม้เพื่อนบ้านของตนก็รังเกียจแต่คนมั่งคั่งมีสหายมากมาย
21 บุคคลที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนก็เป็นคนบาปแต่บุคคลที่เอ็นดูคนยากจนก็อยู่เป็นสุข
22 คนที่คิดการชั่วนั้นไม่ผิดหรือบรรดาผู้ที่คิดการดีก็พบความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์
23 มีกำไรอยู่ในงานทุกอย่างการเพียงแต่พูดนั้นโน้มไปทางความขาดแคลน
24 มงกุฎของปราชญ์คือปัญญาแต่ความโง่เป็นพวงมาลัยของคนโง่
25 พยานซื่อตรงช่วยชีวิตให้รอดแต่ผู้ที่เปล่งคำมุสาเป็นคนขายคน
26 ความยำเกรงพระเจ้าทำให้คนอยู่อย่างอุ่นใจลูกหลานของเขาจะมีที่พึ่ง