10 ที่คนโง่จะอยู่อย่างฟุ่มเฟือยก็ไม่เหมาะอยู่แล้วที่ทาสจะปกครองเจ้านายก็ยิ่งไม่เหมาะมากกว่านั้นอีก
11 สามัญสำนึกที่ดีกระทำให้คนโกรธช้าและที่มองข้ามการทรยศไปเสียก็เป็นศักดิ์ศรีแก่เขา
12 พระพิโรธของพระราชาเหมือนเสียงคำรามของสิงห์หนุ่มแต่ความโปรดปรานของพระองค์เหมือนน้ำค้างบนผักหญ้า
13 บุตรโง่เขลาเป็นความพินาศของบิดาของเขาและการทะเลาะวิวาทของภรรยาก็เหมือนน้ำฝนย้อยหยดไม่หยุด
14 เรือนและทรัพย์ศฤงคารเป็นมรดกมาจากบิดาแต่ภรรยาที่หยั่งรู้ก็มาจากพระเจ้า
15 ความเกียจคร้านทำให้หลับสนิทและคนขี้เกียจจะต้องหิว
16 บุคคลที่รักษาพระบัญญัติก็รักษาชีวิตของตนบุคคลที่ดูหมิ่นพระวจนะก็จะถึงตาย