7 พวกพี่น้องของคนยากจนก็ยังเกลียดเขามิตรของเขาจะยิ่งไกลจากเขาสักเท่าใดเขาพยายามพูด แต่ไม่มีใครยอมฟัง
8 บุคคลที่ได้ปัญญาก็รักตนเองบุคคลผู้รักษาความเข้าใจไว้จะจำเริญรุ่งเรือง
9 พยานเท็จจะไม่รับโทษหามิได้และบุคคลที่เปล่งคำมุสาจะพินาศ
10 ที่คนโง่จะอยู่อย่างฟุ่มเฟือยก็ไม่เหมาะอยู่แล้วที่ทาสจะปกครองเจ้านายก็ยิ่งไม่เหมาะมากกว่านั้นอีก
11 สามัญสำนึกที่ดีกระทำให้คนโกรธช้าและที่มองข้ามการทรยศไปเสียก็เป็นศักดิ์ศรีแก่เขา
12 พระพิโรธของพระราชาเหมือนเสียงคำรามของสิงห์หนุ่มแต่ความโปรดปรานของพระองค์เหมือนน้ำค้างบนผักหญ้า
13 บุตรโง่เขลาเป็นความพินาศของบิดาของเขาและการทะเลาะวิวาทของภรรยาก็เหมือนน้ำฝนย้อยหยดไม่หยุด