11 เมื่อคนมักเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนเขลาก็ฉลาดขึ้นเมื่อปราชญ์ได้รับการสั่งสอนเขาก็ได้ความรู้
12 คนชอบธรรมสังเกตดูเรือนของคนชั่วร้ายคนชั่วร้ายก็ถูกเหวี่ยงลงถึงความพินาศ
13 บุคคลผู้อุดหูไม่ฟังเสียงร้องของคนยากจนตัวเขาเองจะร้องและไม่มีใครได้ยิน
14 ให้ของกำนัลในที่ลับย่อมแปรความโกรธให้สินบนในอกก็แปรการพิโรธร้าย
15 เมื่อกระทำการยุติธรรม ก็เป็นการชื่นบานแก่คนชอบธรรมแต่เป็นความพินาศแก่คนกระทำชั่ว
16 ผู้ใดที่หันเหไปจากทางแห่งความเข้าใจจะพักอยู่ในที่ประชุมของคนตาย
17 บุคคลที่รักความเพลิดเพลินจะเป็นคนยากจนบุคคลที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมัน จะไม่มั่งคั่ง