14 คนที่อวดว่าจะให้ของกำนัลแต่มิได้ให้ก็เหมือนเมฆและลมที่ไม่มีฝน
15 ความพากเพียรอาจจะชักนำผู้ครอบครองได้และลิ้นที่อ่อนหวานอาจจะโน้มน้าวจิตใจให้อ่อนลงได้
16 ถ้าเจ้าพบน้ำผึ้ง จงกินแต่พอดีเกรงว่าเจ้าจะอิ่มและอาเจียนออกมา
17 จงให้เท้าของเจ้าอยู่ในเรือนเพื่อนบ้านของเจ้านานๆหนหนึ่งเกรงว่าเขาจะเหน็ดเหนื่อยเพราะเจ้า และเกลียดชังเจ้า
18 คนใดที่เป็นพยานเท็จกล่าวโทษเพื่อนบ้านของเขาก็เหมือนกระบองศึก หรือดาบหรือลูกธนูที่คม
19 การวางใจในคนที่ไม่ซื่อในยามลำบากก็เหมือนฟันที่เสียหรือเท้าที่เคล็ด
20 บรรดาคนที่ร้องเพลงให้คนหนักใจฟังก็เหมือนคนถอดเครื่องแต่งกายออกในวันที่อากาศหนาวและเหมือนเอาน้ำส้มมาราดบนแผล