1 อย่าคุยอวดถึงพรุ่งนี้เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่งๆจะนำอะไรมาให้บ้าง
2 จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเองให้คนต่างถิ่นสรรเสริญ ไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง
3 หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนักแต่การยั่วเย้าของคนโง่ ก็หนักยิ่งกว่าทั้งสองอย่างนั้น
4 ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้นแต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้
5 ว่ากันต่อหน้าดีกว่ารักกันลับๆ
6 บาดแผลที่มิตรทำก็สุจริตแต่การจุบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง
7 บุคคลที่อิ่มแล้ว น้ำผึ้งก็น่าเบื่อแต่สำหรับผู้ที่หิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน