สุภา‌ษิต 27:4-10 TH1971

4 ความ​พิโรธ​ก็​ดุร้าย ความ​โกรธ​ก็​ท่วม‍ท้นแต่​ใคร​จะ​ยืน​ต่อ‍หน้า​ความ​ริษ‌ยา​ได้

5 ว่า​กัน​ต่อ‍หน้าดี​กว่า​รัก​กัน​ลับๆ

6 บาด‍แผล​ที่​มิตร​ทำ​ก็​สุจริตแต่​การ‍จุบ​ของ​ศัตรู​นั้น​มาก​เกิน​ความ‍จริง

7 บุค‌คล​ที่​อิ่ม​แล้ว น้ำ‍ผึ้ง​ก็​น่า​เบื่อแต่​สำ‌หรับ​ผู้​ที่​หิว ทุก​สิ่ง​ที่​ขม​ก็​กลับ​หวาน

8 คน​ที่​เจิ่น​ไป​จาก​บ้าน​ของ​ตนก็​เหมือน​นก​ที่​เจิ่น​ไป​จาก​รัง​ของ​มัน

9 น้ำ‍มัน​และ​น้ำ‍หอม​กระ‌ทำ​ให้​ใจ​ยินดี และ​คำ‍เตือน​สติ​อัน​อ่อน‍หวาน​ของ​เพื่อน​ก็​เป็น​ที่ ให้​ชื่น‍ใจ6

10 อย่า​ทอด‍ทิ้ง​มิตร​ของ​เจ้า และ​มิตร​ของ​บิดา​เจ้าและ​อย่า​ไป​ที่​เรือน​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ใน​วัน​ลำ‌บาก​ยาก‍เย็น​ของ​เจ้าเพื่อน‍บ้าน​ที่​อยู่​ใกล้ดี​กว่า​พี่‍น้อง​ที่​อยู่​ห่าง‍ไกล