สุภา‌ษิต 30:15-21 TH1971

15 ปลิง​มี​ลูก​ตัว‍เมีย​สอง​ตัว​มัน​ร้อง​ว่า “ให้ ให้”แต่​สิ่ง​สาม​สิ่ง‍นี้​ไม่‍เคย‍อิ่ม สี่​สิ่ง​ไม่​เคย​พูด​ว่า “พอ​แล้ว”

16 คือ​แดน​ผู้‍ตาย ครรภ์​ของ​หญิง​หมันแผ่น‍ดิน​โลก​ที่​ไม่​อิ่ม​น้ำและ​ไฟ​ที่​ไม่​เคย​พูด​ว่า “พอ​แล้ว”

17 นัยน์ตา​ที่​เยาะ‍เย้ย​บิดา และ​ดู‍ถูก​ไม่​ฟัง​มารดาจะ​ถูก​กา​แห่ง​หุบ‍เขา​จิก​ออกและ​แร้ง​จะ​กิน​เสีย

18 มี​สาม​สิ่ง​ที่​ประ‌หลาด​เหลือ​สำ‌หรับ​ข้าเออ สี่​สิ่ง​ที่​ข้า​ไม่​เข้า‍ใจ

19 คือ​ท่า‍ที​ของ​นก‍อิน‌ทรี​ใน​ฟ้าท่า‍ที​ของ​งู​บน​หินท่า‍ที​ของ​เรือ​ใน​ท้อง‍ทะเลและ​ท่า‍ที​ของ​ชาย​กับ​หญิง‍สาว

20 นี่​เป็น​ทาง​ของ​หญิง​ผู้​ล่วง‍ประ‌เวณีคือ นาง​รับ‍ประ‌ทาน และ​นาง​เช็ด​ปากและ​นาง​พูด​ว่า “ฉัน​ไม่‍ได้​ทำ​ผิด”

21 แผ่น‍ดิน​โลก​สั่น​สะเทือน​อยู่​ใต้​สาม​สิ่งเออ มัน​ทาน​อยู่​ใต้​สี่​สิ่ง​ไม่‍ได้