12 ถ้าเจ้าฉลาด เจ้าก็ฉลาดเพื่อตนเองถ้าเจ้าเยาะเย้ย เจ้าก็จะทนแต่ลำพัง
13 หญิงโง่นั้นเสียงเอ็ดอึงนางปล่อยตัวและไม่รู้จักอาย
14 นางนั่งที่ประตูเรือนของนางและ ณ ที่สูงในเมือง
15 พลางร้องเรียกบรรดาผู้ที่ผ่านไปผู้เดินตรงไปตามทางของเขา
16 ว่า “ผู้ใดที่เป็นคนเขลา ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”นางพูดกับเขาผู้ไร้สามัญสำนึก
17 ว่า “น้ำที่ขโมยมาหวานดีและขนมที่รับประทานในที่ลับก็อร่อย”
18 แต่เขาไม่ทราบว่าคนตายอยู่ที่นั่นและแขกของนางก็อยู่ในห้วงลึกของแดนผู้ตาย