17 คนที่พูดความจริงก็ให้การอย่างซื่อสัตย์แต่พยานเท็จกล่าวคำหลอกลวง
18 คำพูดพล่อยๆ เหมือนดาบแทงแต่ลิ้นของคนมีปัญญานำการรักษามาให้
19 ปากที่พูดจริงทนอยู่ได้เป็นนิตย์แต่ลิ้นที่พูดมุสาอยู่ได้เพียงประเดี๋ยวเดียว
20 ความหลอกลวงอยู่ในใจของคนที่คิดการชั่วแต่คนที่แนะให้มีสันติภาพก็มีความยินดี
21 ไม่มีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับคนชอบธรรมแต่คนอธรรมเต็มไปด้วยความลำบาก
22 พระยาห์เวห์ทรงเกลียดชังปากที่พูดมุสาแต่ทรงปีติยินดีในคนที่ประพฤติอย่างซื่อสัตย์
23 คนสุขุมย่อมเก็บงำความรู้ไว้แต่คนโง่ป่าวร้องความโง่ของตน